چگونه عکاس خیابانی خوبی شویم؟

 ترجمه از امیرقادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای مدرسه آرتسنس

چگونه در یک فضای شهری عکس‌های عالی بگیریم؟ بهترین مکان‌های برای عکاسی در شهر کدامند؟ برای عکاسی خیابانی به چه دوربینی نیاز دارم؟
ما می‌خواهیم برخی از بهترین تجربیات عکاسان خیابانی را در این مقاله با شما به اشتراک بگذاریم

اما پیش از آن فراموش نکنید که اگر به عکاسی خیابانی علاقمند هستید، ما در مدرسه آرتسنس دو کلاس بسیار عالی در این زمینه داریم که هردوی این کلاس‌ها کمک می‌کند به سرعت مهارت‌های خود در عکاسی خیابانی را بالاتر ببرید؛ اولین کلاس درباره عکاسی است که پر است از چالش‌هایی که  انجام آنها کمک می‌کند در هر سبکی از عکاسی که فعالیت می‌کنید،در کارتان پیشرفت چشمگیری داشته باشید و آن کلاس دیگر، کلاس عکاسی مستند ماست که در آن راهنمایی‌های بسیار مفیدی درباره تکنیک‌های عکاسی مستند، نحوه مواجهه با سوژه‌ها،نحوه پیدا کردن موضوع  در عکاسی مستند و ... دریافت می‌کنید.

عکاسی شهری چیست؟
عکاسی شهری ژانرهای بسیاری از عکاسی‌ که در یک محیط شهری اتفاق می‌افتد را شامل می‌شود. درواقع این شاخه از عکاسی می‌تواند عکاسی معماری، مینیمال، مناظر شهری، عکاسی سبک خیابانی، مد، عکاسی گرافیتی و بسیاری موارد دیگر را در زیرمجموعه خود داشته باشد.اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری در زمینه سبک‌های مختلف عکاسی خیابانی داشته باشید پیشنهاد می‌کنیم مقاله سبک‌های مختلف عکاسی خیابانی را در وبسایت مدرسه آرتسنس مطالعه کنید.

مکان، مکان و بازهم مکان
ناگفته پیداست که برای عکاسی شهری به محیط شهری نیاز دارید. ترجیح شخصی من شهری بزرگ مانند لندن است، شاید دلیلش این باشد که 18 سال در پایتخت زندگی کرده‌ام و احساس راحتی می‌کنم. البته بهتر است این را هم در نظر داشته باشید که هر شهری فرصت‌هایی دارد، بنابراین احساس نکنید چون در پایتخت یا شهر بزرگی زندگی نمی‌کنید، نمی‌توانید چیزی استثنایی را ثبت کنید.

کاوشگری
برای من ثمربخش ترین روزهای عکاسی شهری معمولن زمانی اتفاق می‌افتد که برنامه از پیش تعیین شده‌ای برای عکاسی از یک سوژه یا مکان خاص ندارم، حتا شاید وقتی مناطقی را که قبلن یا حداقل برای مدتی در آن عکاسی نکرده‌ام را دوباره کاوش می‌کنم. به جای اینکه بارها و بارها به مناطقی بروید که تقریبن کامل با آنجا آشنا هستید، پرسه‌زنی به شما کمک می کند فضای تازه‌ای را تجربه کنید و شما را نسبت به ایده‌ها و سوژه‌های جدید پذیراتر می‌کند.

پرنده سحرخیز کرم را شکار می‌کند
من یک فرد سحرخیز هستم، اغلب شش یا هفت صبح بیرون می‌روم. مهمترین دلیلش این است که نور زیبایی که در ساعت طلایی صبح وجود دارد را دوست دارم. خیابان های خالی واقعان برایم جذاب هستند و می‌توانند به عنوان پس زمینه در عکس‌هایم، بسیار فتوژنیک باشند. بعلاوه شما اغلب بقایای اتفاقات روز و شب قبل را به عنوان سوژه‌هایی جذاب به دست می‌آورید که می تواند بسیار عجیب و شگفت انگیز باشند.

سبک‌بار بودن
من هرگز علاقه زیادی به دوربین های DSLR بزرگ نداشته ام. بیشتر از نظر راحتی. من در روزهای عکاسی بطور معمول حدود هشت ساعت پیاده روی بی وقفه دارم وبا همین تجربه به شما می‌گویم که یک یا دو کیلو سبک‌تر بودن، در پایان یک روز پرکار برای کمر و شانه های شما تفاوت زیادی ایجاد می‌کند. من از یک دوربین بدون آینه فول فریم استفاده می‌کنم و حداکثر دو لنز را حمل می‌کنم، معمولاً یک لنز پرایم 35 یا 50 میلی‌متری برای عکاسی خیابانی و شاید گاهی تله‌فوتو برای ثبت جزئیات جزئی‌تر ساختمان‌های بلند، هر چند که وزن این لنز هم اغلب مرا عذاب می‌دهد.

لباس راحت بپوشید

هیچ چیز بدتر از این نیست که با لباس پوشیدن بیش از حد لازم بیرون بروید و بعد از یک ساعت متوجه شوید که کاملن عرق کرده‌اید،دیگر دیر شده است و راهی برای خلاص شدن از شر آن ژاکت سنگین ندارید. اتفاقی مثل این به راحتی می‌تواند یک روز عکاسی شما را کاملن خراب کند. همانطور که راه می روید گرما افزایش می‌یابد، بنابراین حداقل یک کوله پشتی برای نگهداری آن ژاکت و همچنین یک بطری آب همراه داشته باشید. کفش ها نیز بسیار مهم هستند، بنابراین سعی کنید موقع بیرون رفتن با هدف عکاسی،تا حد امکان راحت باشید.

آهسته تر راه بروید، بهتر مشاهده کنید

اکثر روزها ما مثل یک هواپیما در حالت اتوپایلوت هستیم به این معنا که به محیط و اتفاقات پیرامونمان توجه چندانی نداریم، از خانه تا محل کار می‌رویم و در تمام طول مسیر فقط به جلوی خود نگاه می‌کنیم، حالا شاید در این بین روزنامه‌ای ورق بزنیم یا بدتر از آن همیشه به صفحه گوشیمان نگاه کنیم. درواقع ما به طور کامل آنچه را که در اطرافمان است را نادیده می‌گیریم. تغییر این حالت در هنگام بیرون رفتن با هدف عکاسی بسیار مهم است. آهسته تر راه بروید، بهتر مشاهده کنید. به همه جهات از جمله بالا و پایین نگاه کنید زیرا گاهی اوقات چیزهایی را می‌بینید که مردم متوجه آن نمی‌شوند.

از رویدادهایی که در شهر اتفاق می‌افتد آگاه باشید

رویدادها و گردهمایی‌های عمومی فضایی عالی برای تمرین عکاسی خیابانی بدون اینکه خیلی دیده شوید یا جلب توجه کنید هستند. اغلب مردم در چنین فضاهایی در خلق و خوی خوب و آرامی هستند و برای عکس گرفتن از آنها به مشکل خاصی برنمی‌خوریم. بنابراین مرتب آنچه را که در شهر شما می گذرد را رصد کنید تا مطمئن شوید که فرصت‌های عالی که پیش می‌آید را از دست ندهید.


با بازگشت به خانه کار تمام نمی شود

من وقتی در پایان عکاسی به خانه می‌رسم،بلافاصله آنچه را که در آن روز عکاسی کرده‌ام، مرور می‌کنم. بسیاری از مردم می گویند شما نباید عکس ها را حذف کنید زیرا هرگز نمی دانید چه زمانی ممکن است به آنها نیاز داشته باشید. من با این حرف مخالفم و با سخت‌گیری عکس‌هایم را حذف می‌کنم، زیرا به نظرم هر عکسی که خیلی خوب نیست باید حذف شود. حتا من دوباره این کار را انجام می‌دهم و بازهم تعدادی دیگراز عکس‌های بدم را حذف می‌کنم. نگه داشتن تعداد زیادی عکس ضعیف، فایده ای ندارد و به این ترتیب شما یاد می‌گیرید که منتقد سرسخت کار خود باشید و در نهایت این سخت‌گیری باعث پیشرفت شما به عنوان یک عکاس می‌شود. همچنین اینکار باعث می‌شود به ایده‌های بهتری برای ادامه دادن عکاسی برسید برای دانستن نکات بیشتر در این‌باره پیشنهاد می‌کنیم مقاله عکاسی مستند از ایده تا اجرا را بر روی وبسایت مدرسه آرتسنس مشاهده کنید.

از ادیت نرم‌افزاری خیلی کم استفاده کنید

استفاده از ادیت به مقدار زیاد در عکس‌ها امری وسوسه بر‌انگیز است. بسیاری از برنامه‌ها یا نرم‌افزارهای ویرایش عکس واقعن می‌توانند یک عکس متوسط را به طلا تبدیل کنند. اما تا حد امکان سعی کنید در این دام نیفتید زیرا از شما یک عکاس تنبل می‌سازد. اگر می‌دانید که می‌توانید نورسنجی را بعدن در لایت روم اصلاح کنید، تلاشی برای درست انجام دادن آن نمی‌کنید.درواقع خیلی از عکاسان اینگونه هستند،اما سوال اینجاست که این چگونه به بهبود شما به عنوان یک عکاس کمک می کند؟ پاسخ مشخص است،قطعن هیچ کمکی نمی کند. من قبل‌ترها زمان زیادی را صرف پردازش عکسهایم می‌کردم در حالی که این روزها به سختی فتوشاپ یا لایت روم را باز می‌کنم. و حالا احساس می‌کنم عکاس بهتری هستم و به جای اینکه جلوی صفحه کامپیوتر گیر کنم، زمان بیشتری برای عکاسی دارم.

بلافاصله عکس ها را منتشر نکنید

عکس ها اثر عجیبی دارند. بارها برای من اتفاق افتاده است که بابت ثبت یک عکس، هیجان زده به خانه برگشتم و واقعن مشتاق بودم که به محض رسیدن، بلافاصله آن را در اینستاگرام، توییتر و وب سایت خود منتشر کنم اما بعد از چند روز از دیدن آن، آن عکس دیگر چندان برایم خاص به نظر نمی‌آید.
فقط عکس‌های استثنایی این اثر شگفت انگیز را روی ما حفظ می‌کنند و این عکس‌ها هم بسیار نادر هستند. توصیه من این است که قبل از استفاده عکس در هر جایی، یک هفته صبر کنید. هر روز به آن بازگردید و اگر بعد از یک هفته هنوز فکر می کنید به اندازه کافی خوب است، آن را در هر جایی که خواستید منتشر کنید.

و در نهایت به یاد داشته باشید که پورتفولیو شما صرفن به اندازه ضعیفترین عکس موجود در آن می‌تواند خوب باشد. بنابراین بهتر است برای انتخاب از میان عکس‌هایتان و انتشار آنها وسواس زیادی به خرج دهید.