روایت با خیال‌پردازی آغاز می‌شود
درباره میترا تبریزیان و آثارش

اگر عکاسی خیابانی را با مفهوم شانس و لحظه قطعی، بخشی از زمان و مکانی بدانیم که از طریق ویزور دوربین انتخاب شده و با کلیک شاتر بوجود آمده  است، عکس های تبریزیان را می توان جایی بین صحنه‌پردازی و مستند دانست، صحنه هایی تقریبن واقعی که واقعیت، فضا و ساکنان آن را به یک بستر عمیق احساسی سوق می دهد. او نقش های اجتماعی افراد را کاوش می کند و با نمایش آن برداشت‌های ما از جهان را به چالش می‌کشد. تبریزیان به عنوان یک معلم، آموزش تفکر انتقادی را بسیار مهم و تاثیرگذار می‌داند. سوژه‌های او از طبقات دیده‌نشده اجتماع هستند و به شخصه روی داستان‌های کوچک روزانه که تمثیلی به مسائل بزرگتر دارند، تمرکز می‌کند.

کارهایش نقدی بر زندگی خالی زنان و مردانی است که تحت تاثیر اقتضائات سرمایه داری جهان، رو به نابودی است. آثار وی بدون جهت‌گیری نسبت به زنانگی و جنسیت است. تبریزیان در مورد زن بودنش می گوید: «دوست دارم فکر کنم کارهای من بدون توجه به جنسیت من، با شایستگی های خودشان ارزیابی می شوند.» او به عکاسان جوان توصیه می کند: «به چشمان خود باور داشته  باشید.». 

اگر این مطلب را دوست داشتید پیشنهاد می‌کنیم مقاله درباره گرگوری کرودسون و آثارش را هم بر روی وبسایت مدرسه آرتسنس مطالعه کنید.