راوی قصه‌های شخصی انسان‌ها
درباره کارهای آلفرد و ایزابل اکیلیزان

 

 

آلفرد متولد ۱۹۶۲ در فیلیپین، هنرمند نقاش، مجسمه‌سازی، مونتاژ و اینستالیشن، و ایزابل متولد ۱۹۶۵ در فیلیپین معلم و هنرمند هنرهای نمایشی است. این زوج که حال صاحب پنج فرزند هستند سال‌هاست که به عنوان یک تیم هنری نیز با هم فعالیت می‌کنند

.

پروژه «BE-LONGING: IN TRANSIT» از زمانی که آن‌ها شروع به جمع‌آوری وسایلشان برای مهاجرت به استرالیا کردند آغاز گردید. خانواده اکیلیزان از میان وسایل زندگی آنچه که ضروری بود را در جعبه‌های «Balikbayan» بسته‌بندی کردند، پس از رسیدن به استرالیا، وسایل به همان شکل مکعبی که درون جعبه‌ها قرار گرفته بودند، اما بدون جعبه، به نمایش درآمدند.

 

 

سابقه استفاده از جعبه‌های «Balikbayan» به حدود ۱۹۸۰ بر می‌گردد، این جعبه‌ها در پی مهاجرت گسترده کارگران فیلیپینی به آمریکا، برای ارسال سوغاتی به فیلیپین و دریافت یادگاری‌هایی از زادگاه بسیار مورد استفاده قرار گرفتند. از این رو به نمایش گذاشتن وسایل به گونه‌ای که یادآور شکل جعبه‌ها باشد، به داستان هزاران فیلیپینی که بخاطر شرایط نامناسب زندگی، روزی ترک وطن کرده‌اند نیز اشاره دارد. درنهایت می‌توان گفت این پروژه روایتگر آسیب‌ها و دردهای خانواده‌هاییست که مجبور به انتخاب از میان تمام داشته‌هایشان فقط به اندازه چند جعبه «Balikbayan» شدند و حال باید ساختن آینده‌شان را بار دیگر از سر بگیرند. 

آن دو همواره در پروژه‌هایشان توجهی ویژه به موضوع مهاجرت و خانه داشته‌‌‌‌‌اند. این موضوع به خوبی در پروژه ادامه‌دار و تعاملی « IN-HABIT: PROJECT ANOTHER COUNTRY» قابل لمس است؛ اینستالیشنی شامل خانه‌های مینیاتوری مقوایی که با الهام از خانه‌های شکننده قبیله حاشیه‌نشین و دوره‌گرد بادجائو (جزایر جنوب غربی فیلیپین) ساخته شده است. این شهر مینیاتوری با ساختار و متریال نه چندان پایدار را می‌توان استعاره‌ای از تلاش بیهوده انسان برای ایجاد پایگاه و یافتن مفهوم خانه دانست.

پروژه دیگر آن‌ها «MABINI» را یک شوخی تلخ هنری می‌دانم، زمانی که تابلوی بزرگ نقاشی منظره، که توسط یک نقاش محلی به سبک سنتی فیلیپینی کشیده شده را به ۱۰۰ قاب کوچک تبدیل می‌کنند و با چیدمانی متفاوت به نمایش می‌گذارند و آن را به قیمتی گذاف می‌فروشند، حال آن که همان نقاشی توسط دستفروشان فیلیپینی و با قیمت ارزان به توریست‌ها فروخته می‌شود. 

 

اگرچه اکیلیزان در خلق آثارشان به دنبال زیبایی بصری نیستند اما در مجسمه‌های «Wings» مسیری متفاوت را پیش گرفتند. این اثر شامل سه مجسمه بال فرشته زیبا، اما ساخته شده از صدها دمپایی پلاستیکی و متعلق به زندانیان ندامتگاهی در سنگاپور است. «Wings» روایتگر سرگذشت انسان‌هایی است که برای رسیدن به رستگاری به بند کشیده شده‌اند.

آلفرد و ایزابل از هنر نه فقط برای مقاصد زیبایی‌شناختی، بلکه به عنوان ابزاری برای تفکر در مسایل اجتماعی و مطرح‌کردن سوالاتشان استفاده می‌کنند و هنر معاصر را به زبانی برای بیان داستان خودشان و مردم بدل ساخته‌اند.