تا وقتی نمی خواستمش، همه چیز جای خودش بود غم‌ها، شادی‌ها، آرزوها مادامی که خواستم به دنیا دعوتش کنم، همه چیز بر سرم آوار شد غم ها غم بودند، شادی ها غم بودند، و حتا آرزوها ....

نوشته الهام نوری هنرجوی مدرسه آرتسنس

تاثیر محیط، تجربیات و گذشته یک هنرمند را نمی‌توان بر محتوا و فرم اجرای آثار او نادیده گرفت. بخصوص هنرمندانی که تجربه زیستن در فضاهایی پر از تنش‌های سیاسی اجتماعی و فرهنگی داشته باشند به ندرت می‌توانند نقش این تجربه‌ها را در آثار خود نادیده بگیرند. ایوان ناوارو «Ivan Navarro» هنرمند شیلیایی متولد 1972، یکسال قبل از کودتای آگوستو پینوشه در سانتیگو به دنیا آمد. زندگی تحت حکومت دیکتاتوری و سیاست‌زده و سختی‌های ناشی از آن، چه در مفهوم آثار این هنرمند، چه در متریالی که برای کار خود استفاده می‌کند کاملن مشهود است. قطع برق در آن دوران، راهی برای کنترل شهروندان به حساب می‌آمد و به گفته خود ناوارا « تمام قطعاتی که من ساخته‌ام اشاره به کنترل فعالیت دارند و برق راهی برای کنترل افراد بود».

از سال ها پیش از انقلاب تا سال‌ها پس از آن، هنری که بیش از دیگر هنرها رشد کرد و قوام یافت و تناور شد و نسل‌نویی از هنرمندانش را پرورش داد، عکاسی بود. عکاسی نخست از رهگذر پاگیری و پیروزی انقلاب تولّدی نو و اهمیتی تازه یافت، و دو سال پس از آن، با آغاز جنگ بزرگی که بر سرِ مردم ما آوار شد، این عکاسی بود که بَرَنده بود، و سرعتِ بالندگی و آفرینندگی‌اش شتابی چنان یافت که گویی تجربه‌ی ده ساله را در یک سال و پختگیِ صد ساله رادرده سال کسب کرد

ترجمه از الهه دوستی هنرجوی مدرسه آرتسنس

چگونه از ایجاد یک رابطه میان سوژه و پس‌زمینه برای عکس‌های خیابانی استفاده کنیم؟در اینجا نکته ساده‌ای وجود دارد که تا اندازه زیادی به بهتر شدن عکس‌های شما کمک خواهد کرد. وقتی به صحنه‌ای نگاه می‌کنید، پلک‌هایتان را به هم نزدیک کنید. چه می بینید؟ یک صحنه خوب برای عکاسی حتا هنگامی که چشمانمان را جمع کنیم و با دیدی تار و محو به آن نگاه کنیم باز هم قابل تشخیص خواهد بود. به همین دلیل است که عکاسان همیشه می‌گویند: " ارتباط‌ها را ببینید." هنگامی که با تنگ کردن چشم‌ها تصویر به اندازه یک بندانگشت کوچک می‌شود؛ قطعا نمی‌توان هیچ یک از جزئیات را دید. اما بعد از محو شدن جزئیات، روابط میان نقاط روشن و تاریک بیرون می‌زنند و برجسته می‌شوند.

ترجمه از الهه دوستی هنرجوی مدرسه آرتسنس

تصویرتپه‌های پر پیچ و خم توسکانی و یا منظره‌ای ساحلی، برای کارت پستال فوق‌العاده زیباست، اما برای عکاسی یکنواخت و خسته‌کننده است. در یکی از جالب‌ترین کارهای کاپا، می بینیم که چطور چهره اروپای غربی در طول جنگ جهانی دوم وارونه شده‌است. تپه‌هایی که باید برای پرورش درخت انگور و تماشای غروب خورشید مورد استفاده قرار می‌گرفتند، تیره و تار شدند چرا که نیروهای متفقین در مسیر خود به سمت برلین در آنجا با دشمن جنگیده‌اند.

ترجمه از الهه دوستی هنرجوی مدرسه آرتسنس

کاپا با کار با دوربین‌های آنالوگ و بدون کمک نرم‌افزارهای امروزی مثل فتوشاپ، و بعد از آزمون و خطاهای بی‌شمار پی‌برد که بیشترین کنتراست باید در خود عکس باشد .اجسام با فاصله زیاد نسبت به دوربین، کنتراست کمتری پیدا می‌کنند. ما می‌خواهیم سوژه ما بیشترین یا کمترین نور را داشته باشد. چون دقیقن این چیزیست که چشم ما می‌خواهد. ترکیب‌بندی‌های عکس‌های کاپا چیز پیچیده‌ای نیست و فقط او به‌خوبی می‌دانست که باید به دنبال سوژه‌ای با نور مناسب باشد.

ترجمه از الهه دوستی هنرجوی مدرسه آرتسنس

چگونه می‌توان از عکس‌های یک عکاس مطرح جنگ در سطح جهانی برای گرفتن عکس‌های بهتر استفاده کرد؟ در لابه‌لای عکس‌های کاپا چه درس‌هایی نهفته‌است که شایسته مطالعه و تکرار باشند و بتوان از آنها در راه رسیدن به یک سبک شخصی استفاده کرد؟

مردم، دست‌کم از اختراع دوربین و خیابان‌ها، دست به عکاسی و ثبت رویدادهای خیابانی زده‌اند. گرچه محبوبیت این ژانر از عکاسی در درازای دهه‌ها افزایش، کاهش و دوباره افزایش یافته است، اما عکاسی خیابانی هیچ زمان به کل ناپدید نگشت. در حقیقت، دنیای دیجیتال دست‌کم در میان عکاسان، عکاسی خیابانی را دوباره بر سر زبان‌ها انداخت.

نوشته هنگامه حیدری هنرجوی مدرسه آرتسنس

یک اتاق، یک در، یک پنجره، پرده‌های گلداری که شاید گل‌هایش تنها نشان از زندگی در درون این اتاق باشند، یک صندلی چرخ‌دار که روی آن بالشتکی وجود دارد که نشان می‌دهد به بهترین نحو تلاش می‌شود تا فرد روی این صندلی چرخدارراحت باشد. صندلی‌ای که نور از پس چرخ‌هایش بر زمین افتاده، گویی هرچه می‌پیماید راه نور است و با عشق ادامه می‌دهد و راهی که رو به پنجره دارد و شاید رهرو‌اش از اسارت خسته شده و منتظر است پنجره باز شود تا بیرون از اتاق در فضا پر درآورد.

در مقدمه‌ کتاب با عنوان «سیری در تحولات فنی عکاسی» که نوشته‌ برایان کو، یکی از بزرگ‌ترین متخصصان تاریخ عکاسی دنیا است، اصلی‌ترین شیوه‌های فنی عکاسی (اعم از قدیم و جدید) که در این کتاب از آن‌ها یاد شده و مورد استفاده‌ عکاسان مختلف بوده، تشریح شده است. علاوه بر این، از پیشرفت‌های پیاپی که در ساخت دوربین‌ها و سایر تجهیزات عکاسی روی داده نیز سخن به میان آمده است. فصل‌های مربوط به عکاسان، حاصل کار گروهی از متخصصان عکاسی است که به‌طور خاص به شیوه و سبک عکاسان موردنظر علاقه‌مند بوده‌اند. این کتاب حاوی تصاویر فراوان است و بیش از دویست عکس و طرح‌های توضیحی است که اختصاصن برای این اثر تهیه شده‌اند،کتاب با واژه‌نامه و فهرست راهنما به پایان می‌رسد. همچنین در پیوستی تحت عنوان «سیر عکاسی در ایران»، به تشریح تاریخچه‌ این هنر در سرزمین ما پرداخته شده است.

ترجمه از الهه دوستی هنرجوی مدرسه آرتسنس

در مصاحبه‌ای در سال 1947 رابرت کاپا دلیلش برای تغییر نام خود را اینگونه توضیح می‌دهد: « اسم من با باب کاپا کمی فرق داشت. اسم واقعیم خیلی خوب نبود. البته خودم مثل همین الان احمق بودم، فقط یکم جوونتر. نمیتونستم هیچ کاری بگیرم. واقعا به یه اسم جدید احتیاج داشتم، بعد متوجه شدم باب کاپا یه عکاس آمریکایی مشهوره که سری به اروپا می زنه اما از آنجایی که ویراستاران اروپایی پول زیادی نمیدن، اون هم اصراری نمی کنه و موی دماغ نمیشه... خب منم با لایکای کوچیکم وارد شدم، چندتایی عکس گرفتم و اسم باب کاپا پای عکسام نوشتم که دو برابر قیمت فروش رفتن.»

ترجمه از الهه دوستی هنرجوی مدرسه آرتسنس

آندره فریدمن، در هفده سالگی از مجارستان اخراج و از آلمان عازم فرانسه شد و در طول راه به یادگیری عکاسی پرداخت. وقتی به فرانسه رسید، مردی که او را با نام رابرت کاپا می شناسیم و احتمالن به عنوان بزرگترین عکاس جنگ در تاریخ شناخته می‌شود، متولد شد.

ترجمه از امیرقادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای آرتسنس

وقتی در زمان عکاسی بصورت همزمان منابع نوری با رنگ‌های مختلف وجود داشته باشند، تنظیم صحیح وایت‌بالانس می‌تواند بسیار دشوار باشد. به عنوان مثال، ترکیب تنگستن و نور روز دستیابی به وایت‌بالانس درست را بسیار سخت ‌می‌کند. خوشبختانه همه دوربین‌ها دارای گزینه تنظیم وایت‌بالانس اتوماتیک هستند. در زمانی که این گزینه انتخاب شده باشد،دوربین بصورت اتوماتیک دمای رنگ در کادر را تعیین کرده و وایت‌بالانس را بر اساس آن تنظیم می‌کند. ولی اینکار یک نقطه ضعف دارد و آن هم فیلتر کردن و حذف رنگ‌های غالب موجود در تصویر است(اگر وجود داشته باشد) که گاهی اتفاق ‌می‌افتد.

ترجمه از امیرقادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای آرتسنس

بسیاری از ما تفاوت رنگ‌های مختلف نور در طول روز را می‌دانیم. نور روز مایل به زرد است، اما چون چشمان ما برای آن کالیبره شده‌اند، این رنگ زرد به نظرمان خنثا و طبیعی بوده و تاثیر آن بر روی چیزهایی که می‌بینیم احساس نمی‌شود. تنگستن به سمت نارنجی تغییر می‌کند و سایه، آبی به نظر می‌رسد. هر کدام از این رنگ‌ها دمای رنگ متفاوتی دارند. تنگستن نارنجی حدود 2500 تا 3000 کلوین، نور روز حدود 5000 تا 5500 کلوین، و سایه در نور کامل خورشید 7000 کلوین است.

ترجمه از امیرقادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای آرتسنس

آیا بین دمای رنگ و وایت‌بالانس تفاوتی وجود دارد؟ اگر به دوربین خود نگاه کنید، دکمه ای برای تغییر وایت بالانس (تراز سپیدی) پیدا خواهید کرد. برای این‌کار می‌توانید گزینه اتوماتیک یا یکی از تنظیمات از پیش تعریف شده در دوربین را انتخاب کنید. اما امکان تنظیم دمای رنگ نیز وجود دارد. آیا بین دمای رنگ و وایت بالانس تفاوتی وجود دارد؟ برای پاسخ به سوال تفاوت بین وایت‌بالانس و دمای رنگ باید بگویم که دمای رنگ تقریبن به رنگ نور مربوط است، که با کلوین اندازه‌گیری می‌شود.از طرف دیگر اگر شما در زمان عکاسی، وایت‌بالانس دوربین را به‌گونه‌ای تنظیم کرده‌اید که عکستان یک سوژه سفیدرنگ را واقعن سفید نشان می‌دهد، صرف نظر از دمای رنگ موجود، متوانید بگویید که وایت‌بالانس عکستان را به درستی تنظیم کرده‌اید.

ترجمه از امیرقادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای آرتسنس

در روزهای اولیه عکاسی، تمام عکس‌های منظره سیاه و سفید بودند و شما چاره‌ای غیر از این نداشتید. سپس عکاسی رنگی آمد. اگر می‌توانید عکس‌های منظره را رنگی بگیرید، چرا می‌خواهید به محدودیت‌های تک رنگ برگردید؟ چند بار یک نقاشی منظره سیاه و سفید دیده اید؟

ترجمه از امیرقادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای آرتسنس

افراد غیر عکاس ممکن است عاشق یک روز بدون ابر در آسمان آبی باشند.اما برای عکاس‌ها به هیچ‌وجه اینگونه نیست. ابرها به عکس‌ها جذابیت بصری فراوانی اضافه می‌کنند، بنابراین نتیجه عکاسی منظره در یک روز بدون ابر تقریبن خوب نیست یا می‌توانیم بگوییم حداقل قبلن اینطور نبود. زیرا این روزها می‌توانید به سادگی آسمان عکس خود را از میان مجموعه‌ای از تصاویر آسمان آماده موجود در اینترنت یا از آسمانی که در مجموعه شخصی خود ذخیره کرده‌اید، به عکس اصلی اضافه کنید.

ترجمه از امیرقادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای آرتسنس

یک آشپز خوب، به خصوص زمانی که یک دستور غذای جدید را امتحان می‌کند، اغلب هنگام آماده کردن غذا طعم آن را می‌چشد. درواقع او از این شیوه برای پیداکردن کمبودهای ظرف غذا استفاده می‌کند و اینکه با اضافه و کم کردن چه طعم‌هایی می‌تواند آن را آن غذا را خوشمزه‌تر کند. این رویکرد چیزیست که شما در هنگام ویرایش عکس‌های منظره نیز می‌توانید از آن استفاده کنید.برای اینکار باید یاد بگیرید که به تصویر خود نگاه کنید و آنچه را که برای بهتر شدن نیاز دارد را پیدا کنید.

ترجمه از امیرقادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای آرتسنس

ممکن است بارها این جمله را شنیده باشیدکه: "تنظیمات دوربین را به درستی انتخاب کنید. اگر درست ترکیب‌بندی و نوردهی کنید، عکس شما نیازی به ویرایش نخواهد داشت." این حرف کاملن غلط است! بله، یک عکس که از نظر فنی به درستی ثبت شده ممکن است نیاز به ویرایش زیادی نداشته باشد و خب در چنین مواردی بهتر است از صرف زمان زیاد برای ویرایش عکس که مثل یک"ماموریت نجات" است و باعث می‌شود یک تصویر بد بسیار بهتر شود اجتناب کنید. اما اینکه فکر کنید در عکاسی منظره یا در هر نوع عکاسی دیگری نباید هیچ ویرایشی وجود داشته باشد، نادرست است و چنین رویکردی عکس شما را نیمه کاره باقی می‌گذارد.

گردآوری وترجمه از تینا طالبیان هنرجوی مدرسه آرتسنس

«افغانستان» کتابی است از کریس استیل پرکنیز « Chris Steele-Perkins» عکاس عضو آژانس مگنوم که شامل تصاویری که او در طول ۵ سال سفرش به افغانستان به ثبت رسانده و در آن ادای احترام و اشتیاق عمیق شخصی‌اش نسبت به افغانستان را ابراز کرده‌است. استیل پرکنیز در این کتاب که یک مقاله تصویری بسیار تاثیر گذار است افغانستان را در زمانی نشان می‌دهد که طالبان در حال تصرف و تثبیت قدرت سیاسی خود در سال ۱۹۹۵ بودند.