نوشته هنگامه حیدری هنرجوی مدرسه عکاسی آرتسنس
عکاسی مستند گاه لحظاتی را به ما نشان می‌دهد که می‌تواند ما را میخکوب کند؛ نمی‌شود گفت سوختگی‌های صورت این مرد شبیه نقشه هیچ کجا نیست. قطعن در این دنیای پهناور، سرزمینی دورافتاده پیدا می‌شود که نقشه‌اش مثل صورت سوخته او غریب و بی‌حاشیه باشد. مردی که با نگاه به او بیشتر از آنکه از تن رنج کشیده‌اش دردت بگیرد، چشم‌ها و لب‌هایش تو را آزرده می‌کند. مردی که زیر آن پتوی آبی رنگش انگار دارد در اقیانوسی از غم و پرسش غرق می‌شود