مدرسه شماره ۱
مجموعه ای از دیانا مارکوسیان

با هم تعدادی از عکس‌های این مجموعه را می‌بینیم:

نقل قول های مربوط به عکس ها

آقای علی به من کمی آب می‌دهید؟

مرد نقاب‌دار در جواب او می‌گوید: می‌دونی من کی هستم؟ 

من تروریستم، اومدم اینجا برای کشتن تو.
Zarina Albegaeva
11 ساله

روز اول، صبح باشگاه

تروریست‌ها مدرسه شماره ۱ را تصرف کرده بودند و بیش از ۱۲۰۰ زندانی را به گروگان گرفتند.

در باشگاه مهاجمان با مواد منفجره دست ساز مدرسه را متلاشی می‌کنند و ۲۰ گروگان توسط شبه نظامیان اعدام می‌شوند. 

من در آن زمان نمی‌دانستم تروریست چیست.

همان موقع از مادرم پرسیدم: آیا تروریست آدم خوبی است؟

Diana Agaeva
7ساله

این عکس‌ها نشانگر تعداد زیادی جای گلوله‌ها و ترکش بر روی دیوارهای مدرسه است، که بر اثر تیراندازی دو طرف و اصابت راکت نیروهای ویژه خودنمایی می‌کند.

تروریست‌ها از دادن آب و غذا به گروگان‌ها جلوگیری می‌‌کردند، مذاکرات آنها شکست می‌خورد، تروریست‌ها خواستار عقب‌نشینی روسیه از چچن هستند.

۲۶ مادر که نوزادان تازه متولد شده داشتند، آزاد شدند

آنها به ما می‌گفتند دستتان را مثل خرگوش نگه دارید و از ما فیلم می‌گرفتند. من چون دیگر نمی‌توانستم دست مادرم را بگیرم ترسیده بودم.

Zarina khadratsova ، ۱۱ساله

گروگان‌گیر مصلح، برای تهدید گروگان‌های وحشت‌زده و ناامید، پای خود را روی کلید انفجار گذاشته است.

لنا، زارینا و رزیتا با هم به مدرسه می‌رفتند.آنها مجبور شده بودند که ادرار خود را بنوشند.

وقتی مادرش در انفجار دوم کشته شد، او در سالن ورزشی بود.

Alan Gapoyev

او و برادرش از محاصره نجات پیدا کردند. جسد مادرش در حالی که کاملن سوخته و به دختر بزرگش چسبیده بود، در باشگاه پیدا کردند‌.

Alyenka Tskaeva

روز سوم، بعد از ظهر ، باشگاه

دو ماده منفجره در ورزشگاه باعث انفجار و خورد شدن شیشه پنجره‌ها شد.

گروگان‌ها را زنده زنده می‌سوزاندند، سقف باشگاه فرو می‌ریزد و هر‌آنچه در آنجا وجود دارد له می‌شود.

تیراندازی بین تروریست‌ها و نیروهای روسی اوج می‌گیرد. 

صدای وحشتناکی می‌شنوم و فریاد می‌زنم بلند شو، بلند شو 

او تکان نمی‌خورد. هیچ خونی روی لباس‌هایش نیست.

دیگه چیزی به یاد نمی‌آورم.

Alan Gapoev ، ۷ ساله

‏Yuri Alyleror  50ساله؛ او و زنش ‏Rafa ۴۸ ساله هر دو گروگان بودند. اولین روز محاصره Yuri به کلاس ۱۵ برده شده بود، جایی که تروریست‌ها یک گروه از مردم را کشته بودند، اما او زنده ماند. دخترشان svetlana  ۱۰ ساله در سومین روز محاصره کشته شده بود.

 

من اگه میدونستم تو نمی‌تونی فرار کنی، اون روزهای آخر تو رو محکم توی بغلم نگه می‌داشتم.

اما اون کارم نکردم.

اصلا هیچ کاری نکردم.

متاسفم

Khristina Dzogaeva ، 12 ساله

 

اگر این مطلب را دوست داشتید پیشنهاد می‌کنیم مجموعه عکس‌ افغانستان یک ادای احترام شخصی را هم بر روی وبسایت مدرسه آرتسنس مشاهده کنید.