درباره مجموعه پدران و دختران از نفیسه مطلق

 
از مجموعه پدران و دختران نفیسه مطلق
 
گردآوری از تینا طالبیان هنرجوی مدرسه آرتسنس 
نفسیه مطلق عکاس مستند و مدرس ارتباطات تا قبل از مهاجرتش به مالزی در سال ۲۰۰۴ و ادامه تحصیلش در مقطع دکترای رشته ارتباطات، در ایران در چندین روزنامه به عنوان عکاس خبرنگار مشغول به کار بود. 
در حال حاضر نیز در استانبول به سر می برد و استاد ارشد در دپارتمان رسانه‌های جدید در دانشگاه  « Nisantasi» می‌باشد. 
در کنار فعالیت‌های آکادمیک‌اش،‌ همیشه به عنوان عکاس مستند نیز فعال بوده  و عکس‌ها،‌ ویدیو‌ها و نوشته‌هایش در بسیاری از رسانه‌های بین المللی منتشر شده است.  
اولین کتاب وی با عنوان « یک مسیر مشخص » در سال ۲۰۱۰ در مالزی منتشر شد و در لیست بهترین ۵۰  اثر برتر در حوزهی حقوق بین الملل قرار گرفت. مشکلات زنان، گفتگوی بین ادیان و حقوق بشر از موضوعات مورد علاقه‌ی وی برای عکاسی هستند. 
مطلق عکاس خودآموزی است که در ابتدا راه روزنامه‌نگاری را در پیش گرفت،‌ طولی نکشید تا با خرید دوربینی عکاسی برای داستان‌های خود هم شروع به عکاسی کرد.
او می گوید: «در طول سال‌هایی که دور از خانه زندگی کرده‌ام، بارها متوجه شده‌ام که چقدر مردم بدون آن که تصویر درستی از ایران داشته باشند درباره‌ی آن صحبت می‌کنند. این مطلب الهام‌بخش من برای کار درباره‌ی ایران شد تا واقعیتی را به نمایش بگذارم که بسیاری آن را ندیده‌اند. 
جرقه شروع پروژه «‌ پدران و دختران » برای من زمانی زده شد که پدرم در بستر بیماری بود. مریضی پدرم و ریکاروی بعد از آن باعث شد ما به هم نزدیک‌تر شویم وقتی در سال ۲۰۱۴ بعد از ۷ سال به ایران رفتم، ایده این مجموعه عکس به ذهنم رسید. 
از تجربه‌هایی که از دوران عکاسی خبرنگاریم با خود به همراه دارم این است که چگونه با سوژه‌هایم سریع ارتباطی بر پایه اعتماد برقرار کنم. بزرگ‌ترین چالشی که در این پروژه با آن روبه رو شدم پیدا‌کردن تعدادی مناسب از خانواده‌های متفاوتی بود که حاضر باشند از آن‌ها عکاسی کنم. برای مثال پیدا کردن عضوی از روحانیون چالش برانگیز بود. بعد از گشتن بسیار در مذهبی‌ترین مناطق تهران،‌ بالاخره یک روحانی را پیدا کردم که نسبت به پروژه علاقه نشان داد و حاضر شد تا همراه دخترش از او عکاسی کنم. »
این مجموعه، عکس‌های پرتره‌ای از پدران و دختران ایرانی از طبقات اجتماعی مختلف در تهران و دیگر شهرهای ایران است که در محیط خانه خودشان در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ به  ثبت رسیده‌اند.
از هر یک از دختران خواسته شد تا یک توضیح کوتاه درباره‌ی پدر خود بنویسند که در کپشن هر عکس قابل مشاهده است. 
مطلق درباره این کارش می‌گوید: «من معتقدم که گفتن داستان در عکاسی بسیار مهم است. مجموعه عکس نه تنها آن چه جلو دوربین است بلکه کسی که پشت دوربین است را نیز توصیف می‌کند. 
یک مجموعه عکس، دیدگاه عکاس و همچنین نقطه نظرات وی را درباره‌ آن موضوع به نمایش می‌گذارد. برای مثال زمانی که در مالزی بودم به نظرم گرفتن عکس‌های خیابانی راحتتر و سریع‌تر بود و با یک فاصله‌ای از افراد می توان سوژه‌ها را ثبت کرد، ولی فقط در ایران است که می‌توانم روابط عمیق‌تری با سوژهایم برقرار‌کنم. شناخت دقیق‌تر من از ایرانیان به من این اجازه را می‌دهد تا بدانم چگونه باید با آن‌ها روبه رو شوم و لحظاتی واقعی از زندگی آن‌ها را به ثبت برسانم.» 

 

اگر این مطلب را دوست داشتید پیشنهاد می‌کنیم مقاله بدون حمایت که درباره مجموعه عکسی از یک دختر ورزشکار ایرانی هست را هم بر روی وبسایت مدرسه آرتسنس مشاهده کنید.

 
 
 
 
Loading
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید