سنگا ننگودی با نام اصلی (Sue Ellen Irons) هنرمند آفریقایی آمریکایی متولد ۱۹۴۳ است که در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در لس آنجلس و نیویورک فعالیت خود را آغاز کرد. او همچنین عضوی از گروه استودیو Z بود که بخاطر فعالیت‌های تجربی و بداهه شناخته شده بودند.
شاید مشهورترین آثار ننگودی کارهایی است که با جوراب شلواری‌های رنگی می‌سازد. تولد فرزندش و مشاهده تغییراتی که در بدن خودش رخ داد برای او منبع الهام در انجام این سری کارها با جوراب شلواری شد. جوراب شلواری‌هایی که گاهی اوقات از سقف آویزان هستند یا به دیواری متصل، کشیده شده یا گره خورده، گاهی نیز قسمتی از آنها با ماسه پر شده‌اند تا فرم‌های بدن مانند را به وجود آورند. این جوراب‌ها نمایانگر انعطاف‌پذیری بدن زنانه‌اند، اینکه چطور بدن تغییرات را می‌پذیرد و به شکل اولیه‌اش بازمی‌گردد. جوراب شلواریها هنگامی که باز و کشیده می‌شوند می‌توانند تداعی‌گر خشونت و درد نیز باشند.
او گاهی کارهای خود را با
پرفورمنس همراه می‌کند. Hassinger دوست و همکار ننگودی در سری R.S.V.P با انجام حرکاتی در میان جوراب شلواریها به صورت بداهه پرفورمنسی انجام می‌دهد.
ننگودی در سال 1977 دراثری به نام «Swing Low» سازه‌ای فیگوراتیو را با استفاده از یک جوراب شلواری زنانه قهوه‌ای رنگ در کنج دیواری به نمایش گذاشته بود، فرمی انتزاعی از بدنی زنانه با ظاهری از ریخت افتاده، اندامی سرکوب‌شده، مصرف‌شده و آویخته در گوشه‌ای اما در شمایلی که یادآور تصویر هبوط فرشتگان از بهشت به زمین در نقاشی‌های دوران رنسانس است، رویاگونه و خلسه‌آور.
عنوان اثر «Swing Low» برگرفته از یک ترانه‌ی فولکلور در فرهنگ سیاه‌پوستان است که درباره رستگاری بعد از مرگ است. توجه و علاقه ویژه ننگودی به موسیقی در آثارش دیده می‌شود. ننگودی در نمایشگاه «Art as a Verb » در سال 1988 با استفاده از متنی که میان نوشته‌‌هایش کش آمده اثری ارائه کردکه در آن فضای بین کلمات را مانند سازه‌هایش فرم داده است.
همچنین علاقه‌ی ننگودی به تبدیل مواد به فرم‌های بدنی در کارهای اولیه او نیز پیداست. «Untitled » (water compositeon) که بین سالهای 1969-70 ارائه شد یکی از کارهای اولیه اوست که به مجموعه جوراب شلواری‌هایش شبیه است. او در این اثر با استفاده از آب‌های رنگی و پلاستیک شفاف آثاری کیسه‌مانند خلق کرده که اغلب بی‌شکل است. فرم‌های سست و چروکیده نیمه پر پلاستیکی که توسط طناب‌های ضخیمی کشیده می‌شود.
حرکت و سیال بودنی که از طریق معلق نگه داشتن سازه‌های هنری میسر می‌شود یکی از ویژگی‌های کارهای ننگودی است.
او در سری « ACQ» (Air Conditiong Queen) که بین سالهای 2016-2017 ارائه شد، به وسیله فن‌های قدرتمندی سازه‌هایش را به حرکت درآورده است. اشیا فلزی و صنعتی در این اثر تداعی‌گر مفهوم مردانگی است در حالی که جوراب‌های نرم و ظریف زنانگی را نشان می‌دهد، گویا سازه‌های فیگوراتیو او به عنوان شمایل‌هایی زنانه در دنیایی که تحت سلطه مردسالاری است گیر افتاده‌اند.
سازه‌های ننگودی ممکن است فرم‌هایی بدن‌مانند باشند اما هیچگاه به طور کامل ظاهر نمی‌شوند. فیگورهای آویزان که با برانگیختن حس سنگینی، از سطح درک از طریق بینایی فراتر رفته و با تاثیر بر حواس دیگر، ذهن مخاطبانش را نیز درگیر می‌کند. ننگودی با استفاده از مواد مختلف آثارش را خلق نموده و از این طریق به دنبال هویت‌اش به عنوان یک هنرمند سیاه‌پوست زن می‌گردد.
اگر این مطلب را دوست داشتید پویشنهاد می‌کنیم مقاله اشتباهات آفرینش را هم بر روی وبسایت مدرسه آرتسنس مطالعه کنید.