ترجمه از متین یوسفی و الهه دوستی هنرجویان مدرسه عکاسی آرتسنس
آنچه در این مقاله می‌خوانید:
پیش از اینکه دوربین‌های دیجیتال وارد صحنه عکاسی شوند تمامی عکس‌ها توسط حلقه‌های فیلم حساس به نور ثبت می‌شدند. سپس عکاسان حلقه‌های فیلم را در تاریکخانه، ظاهر و چاپ می‌کردند؛ یک فرآیند فیزیکی که به هنرمند اجازه می‌داد ارتباطی نزدیک و قابل لمس با عکاسی به عنوان یک رسانه هنری، پیدا کند. عکاسی آنالوگ به شما اجازه تسلط کامل بر نوردهی را می‌دهد، درست همانطور که در
کلاس عکاسی مقدماتی مدرسه آرتسنس کار کردن با آن را یاد می‌گیرید. همچنین با قابلیت چاپ و بزرگ کردن تصویر در عکاسی آنالوگ، شما درک بهتری از نحوه شکل‌گیری یک عکس پیدا می‌کنید. این مقاله یک راهنمای عکاسی انالوگ برای مبتدیان، حرفه‌ای‌ها و سایر علاقمندان عکاسی با فیلم است، با ما همراه باشید.
آموزش عکاسی آنالوگ: چرا هنوز جذاب است؟
در دوران عکس‌ها و فیلترهای دیجیتال، عکاسی آنالوگ (Film Photography) به عنوان یک هنر همچنان خودنمایی می‌کند. عکاسی آنالوگ فرایندی است که شامل ثبت تصویر با استفاده از فیلم و ظاهر کردن آن در تاریکخانه می‌شود و یک شیء فیزیکی که ترکیبیست از نور و زمان را خلق می‌کند.
عکاسی آنالوگ به همان اندازه که یک هنر است، یک علم نیز به حساب می‌آید. در این روش عکاسی، ما از فیلم‌های حساس به نور برای گرفتن عکس‌ها استفاده می‌کنیم. فرآیندی که هم پیچیده و هم بسیار لذت‌بخش است. هر عکسی که می‌گیریم نتیجه یک سری انتخاب‌های آگاهانه می‌باشد، از انتخاب فیلم درست گرفته تا تنظیم نوردهی مناسب.
با اینکه عکاسی آنالوگ می‌تواند راهی عالی برای کاوش در زیر و بم این هنر باشد اما این کار همیشه با آزمون و خطاهای زیادی همراه است. رابرت میلزِ عکاس در این‌باره می‌گوید:« شما بسیار سریع می‌توانید با دوربین دیجیتال یاد بگیرید. اما با دوربین آنالوگ گاهی شما عکسی عالی می‌گیرید بدون آنکه به یاد بیاورید که برای ثبت آن از چه تنظیماتی استفاده کرده‌اید. اما با دوربین دیجیتال می‌توانید به متادیتای عکس‌تان نگاه کرده و ببینید مثلا از چه اف-استاپ یا سرعت شاتری استفاده کرده‌اید.»
در این مقاله به بررسی ویژگی‌های منحصر به فرد عکاسی آنالوگ خواهیم پرداخت، تکنیک‌ها و جزئیات آن را کشف خواهیم کرد و دلیل بازگشت دوباره عکاسی سنتی را در دنیای پر از تصاویر دیجیتال امروز بررسی خواهیم کرد. همراه ما باشید تا به ریشه‌های عکاسی بازگردیم.
تا همین اواخر، بیشتر کلاس‌های عکاسی مقدماتی در کالج‌ها و دانشگاه‌ها هنوز اصول اولیه این رسانه را با استفاده از فرآیندهای فیلم و اتاق تاریک به هنرجویان آموزش می‌دادند. این روزها اکثر آموزش‌ها در زمینه عکاسی به دیجیتال تبدیل شده‌اند، زیرا برای هنرجویان مقرون به صرفه‌تر است و به آزمایشگاهی پر از تجهیزات و مواد شیمیایی هم نیاز ندارد. اما با وجود مزایای فناوری دیجیتال، عکاسی آنالوگ تجربیات و بینش‌های یادگیری منحصر به فردی را به شما ارائه می‌دهد که می‌تواند درکتان را از ماهیت عکاسی افزایش دهد.به همین دلیل است که در کلاس عکاسی مقدماتی و همچنین
کلاس شناخت نور مدرسه آرتسنس، مباحث به گونه‌ای طراحی شده‌اند که هم با دوربین دیجیتال و هم با دوربین آنالوگ تمرین و یادگیری قابل انجام باشد پس اگر دوربین انالوگ دارید با انتخاب یکی از این دو کلاس می توانید سفر جذابتان در عکاسی را آغاز کنید.
مزیت‌های عکاسی دیجیتال را نمی‌توان انکار کرد. به غیر از قیمت‌‌های عمومن گزاف دوربین و لنزها، در عکاسی دیجیتال هزینه‌های اضافی کمی وجود دارد که خیلی ضروری باشد. با توجه به دوربین‌های دیجیتال جدید که فوق‌العاده هستند، می‌توان بدون دانش زیاد در مورد تنظیمات دوربین، عکس‌های خوبی گرفت و بلافاصله هم نتیجه نهایی را مشاهده کرد. لازم نیست منتظر ظاهر کردن فیلم و چاپ عکس ها بمانیم. بعلاوه می‌توان تنظیمات دوربین را برای گرفتن عکس بهتر در همان لحظه عکاسی تغییر داد و عکس جدیدی گرفت.
با این حال، همان ویژگی‌هایی که عکاسی دیجیتال را راحت و ارزشمند می‌کند، می‌تواند پیامدهای منفی هم داشته باشد و برعکس، همان ویژگی‌هایی که عکاسی آنالوگ را چالش برانگیز و گاهی اوقات خسته کننده می‌کند، در واقع می‌تواند برای یادگیری اصول عکاسی بسیار مفید باشد. پس ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد عکاسی آنالوگ، آن را به ابزاری ارزشمند برای آموزش اصول اولیه عکاسی تبدیل کرده است.
حالا سوال اینجاست که چه چیزی در مورد فرآیندهای عکاسی آنالوگ وجود دارد که آن را به یک ابزار آموزشی عالی برای یادگیری عکاسی تبدیل می‌کند؟ در ادامه این مقاله می‌خواهیم در مورد آن صحبت کنیم.
بیشترین مزیتی که عکاسی آنالوگ برای یادگیری و آموزش تخصصی دارد، پایین نگه داشتن شتاب و عجله هنرجویان است. این کار هنگام عکسبرداری نتایج زیادی دارد و قطعن به یادگیری دقیق‌تر این هنر کمک می‌کند.
اول و شاید مهم‌تر از همه، عکسبرداری با یک حلقه فیلم به این معنا است که شما تعداد فریم‌های محدودی دارید. اینجا دیگر کارت حافظه 1 ترابایتی‌ای وجود ندارد که اجازه بدهد در یک برنامه عکاسی، تعداد بی نهایتی عکس بگیرید. پس باید دقت زیادی داشته باشید تا مطمئن شوید که در نهایت چند عکس خوب خواهید داشت. در واقع، شما در یک حلقه فیلم فقط باید با ۳۶ فریم کار کنید تا اینکه لازم شود حلقه ۳۶ تایی جدید را جایگزین کنید و البته حتمن حواستان هم خواهد بود که این حلقه‌های فیلم گران هستند. بنابراین هر فریم عکس برای شما بسیار با ارزش می‌شود. این موضوع هنرجویان را مجبور می‌کند کمتر عجله کنند و با دقت بررسی کرده تا مطمئن شوند که آیا سوژه‌ای که انتخاب کرده‌اند ارزش عکس گرفتن را دارد یا خیر.
کاهش عجله و تشخیص اینکه هر فریم یک آیتم محدود است بر دقت عکاس بر روی ترکیب‌بندی عکس هم اثر می‌گذارد. عکاسی آنالوگ عکاسان را مجبور می‌کند که برای هر شات بیشتر فکر کنند. با تعداد محدودی فریم در هر حلقه فیلم، ما در ترکیب‌بندی و نوردهی دقت بیشتری به خرج می‌دهیم. این تمرکز اغلب به عکاسی دقیق‌تر و درک بهتر تکنیک‌ها برای گرفتن یک عکس بی‌نقص منجر می‌شود.
بسیاری از اساتید عکاسی متوجه تفاوت قابل توجهی در ترکیب‌بندی عکس‌های هنرجویانی که عکاسی را با آنالوگ یاد گرفتند در مقابل آنهایی که با دیجیتال آموزش دیدند شده‌اند. طبق گفته این اساتید، دانش‌آموزانی که با حلقه فیلم عکاسی می‌کردند همیشه در کادر‌بندی عکس‌ها بسیار آگاهانه‌تر عمل می‌کردند. به لبه‌های کادر توجه بیشتری داشتند و نحوه ترکیب‌بندی تصاویرشان فکر شده‌تر بود. هنرجویان به‌جای گرفتن چندین عکس با تغییرات جزئی در ترکیب‌بندی‌ها، زمان و تفکر بیشتری را صرف گرفتن یک عکس خوب و کامل از یک صحنه می‌کردند.
این مقاله در روزهای آینده کامل می‌شود.