عکاسی آنالوگ به همان اندازه که یک هنر است، یک علم نیز به حساب می‌آید. در این روش عکاسی، ما از فیلم‌های حساس به نور برای گرفتن عکس‌ها استفاده می‌کنیم. فرآیندی که هم پیچیده و هم بسیار لذت‌بخش است. هر عکسی که با این ابزار می‌گیریم نتیجه یک سری انتخاب‌های آگاهانه می‌باشد، از انتخاب فیلم درست گرفته تا تنظیم نوردهی مناسب.
با اینکه عکاسی با فیلم می‌تواند راهی عالی برای کاوش در زیر و بم این هنر باشد اما این کار همیشه با آزمون و خطاهای زیادی همراه است. رابرت میلزِ عکاس در این‌باره می‌گوید:« شما بسیار سریع می‌توانید با دوربین دیجیتال یاد بگیرید. اما با دوربین آنالوگ گاهی شما عکسی عالی می‌گیرید بدون آنکه به یاد بیاورید که برای ثبت آن از چه تنظیماتی استفاده کرده‌اید. اما با دوربین دیجیتال می‌توانید به متادیتای عکستان نگاه کرده و ببینید مثلا از چه اف-استاپ یا سرعت شاتری استفاده کرده‌اید.»
در این مقاله به بررسی ویژگی‌های منحصر به فرد عکاسی با فیلم خواهیم پرداخت، تکنیک‌ها و جزئیات آن را کشف خواهیم کرد و دلیل بازگشت دوباره عکاسی سنتی را در دنیای پر از تصاویر دیجیتال امروز بررسی خواهیم کرد. همراه ما باشید تا به ریشه‌های عکاسی بازگردیم.
مزیت‌های عکاسی دیجیتال را نمی‌توان انکار کرد. به غیر از قیمت‌‌های عمومن گزاف دوربین و لنزها، در عکاسی دیجیتال هزینه‌های اضافی کمی وجود دارد که خیلی ضروری باشد. با توجه به دوربین‌های دیجیتال جدید که فوق‌العاده هستند، می‌توان بدون دانش زیاد در مورد تنظیمات دوربین، عکس‌های خوبی گرفت و بلافاصله هم نتیجه نهایی را مشاهده کرد. لازم نیست منتظر ظاهر کردن فیلم و چاپ عکس ها بمانیم. بعلاوه می‌توان تنظیمات دوربین را برای گرفتن عکس بهتر در همان لحظه عکاسی تغییر داد و عکس جدیدی گرفت.
با این حال، همان ویژگی‌هایی که عکاسی دیجیتال را راحت و ارزشمند میکند، می‌تواند پیامدهای منفی هم داشته باشد و برعکس، همان ویژگی‌هایی که عکاسی با فیلم را چالش برانگیز و گاهی اوقات خسته کننده میکند، در واقع می‌تواند برای یادگیری اصول عکاسی بسیار مفید باشد. درواقع همین ویژگی‌های منحصربهفرد عکاسی آنالوگ، آن را به ابزاری ارزشمند برای آموزش اصول اولیه عکاسی تبدیل کرده است.
حالا سوال اینجاست که چه چیزی در مورد فرآیندهای عکاسی آنالوگ وجود دارد که آن را به یک ابزار آموزشی عالی برای یادگیری عکاسی تبدیل میکند؟ در ادامه این مقاله می‌خواهیم در مورد آن صحبت کنیم.
کاهش عجله و تشخیص اینکه هر فریم یک آیتم محدود است بر دقت عکاس بر روی ترکیب‌بندی عکس هم اثر می‌گذارد. عکاسی آنالوگ عکاسان را مجبور میکند که برای هر شات بیشتر فکر کنند. با تعداد محدودی فریم در هر حلقه فیلم، ما در ترکیب‌بندی و نوردهی دقت بیشتری به خرج می‌دهیم. این تمرکز اغلب به عکاسی دقیق‌تر و درک بهتر تکنیک‌ها برای گرفتن یک عکس بی‌نقص منجر می‌شود.
بسیاری از اساتید عکاسی متوجه تفاوت قابل توجهی در ترکیب‌بندی عکس‌های هنرجویانی که عکاسی را با فیلم یاد گرفتند در مقابل آنهایی که با دیجیتال آموزش دیدند شده‌اند. طبق گفته این اساتید، دانش‌آموزانی که با حلقه فیلم عکاسی می‌کردند همیشه در کادر‌بندی عکس‌ها بسیار آگاهانه‌تر عمل می‌کردند، به لبه‌های کادر توجه بیشتری داشتند و نحوه ترکیب‌بندی تصاویرشان فکر شده‌تر بود. هنرجویان به‌جای گرفتن چندین عکس با تغییرات جزئی در ترکیب‌بندی‌ها، زمان و تفکر بیشتری را صرف گرفتن یک عکس خوب و کامل از یک صحنه می‌کردند. و البته این صبوری و دقت زیاد در زمان کادر بندی هم درست همان‌چیزیست که در
کلاس ترکیب‌بندی در عکاسی مدرسه آرتسنس بر روی آن تاکید ویژه‌ای شده و بهترین روش‌های آن آموزش داده می‌شوند.
یکی دیگر از مزایای صبوری در عکاسی آنالوگ، تأثیر بسیار مثبتیست که در یادگیری نوردهی ( به دلیل نوردهی به فیلم‌ها در عکاسی آنالوگ بیشتر واژه نوردهی مورد استفاده قرار می‌گیرد و در عکاسی دیجیتال اغلب واژه نورسنجی به همان معنا به کار برده می‌شود) و تأثیر دیافراگم و سرعت شاتر دارد. از آنجایی که در عکاسی آنالوگ نمی‌توانید بلافاصله نتایج کارتان را ببینید و تنظیمات را همان لحظه بر اساس آن نتایج تغییر دهید و چون هر عکس ارزشمند است پس باید سرعت کار را پایین آورده و به دقت تنظیمات را بررسی کنید تا در اولین تلاش، تصویر مورد نظر با دقت هر چه بیشتر ثبت شود. هرچند که در اینجا هم می‌توانید تصویر اسکن شده عکس‌های گرفته شده با حلقه فیلم را با ابزارهایی مثل لایت‌روم ویرایش کنید، اما امکان ویرایش آن در مقایسه با فایل های RAW دوربین های دیجیتال بسیار محدود‌تر است. پس هنگام عکسبرداری روی حلقه فیلم بهتر است همه چیز را در دوربین درست کنید تا مطمئن شوید که ثبت اولیه عکس تا حد امکان به نتیجه مورد انتظارتان نزدیک باشد.
انجام دادن آگاهانه و سنجیده تنظیمات نوردهی به شما امکان می‌دهد اصول آن را بسیار عمیق‌تر یاد بگیرید. اگر می‌خواهید عکس‌ها خوب باشد، باید به خوبی با تاثیرات تغییر در دیافراگم و سرعت شاتر آشنا شوید. کسانی که عکاسی را با دوربین‌های آنالوگ یاد می‌گیرند درک درستی از رابطه بین تنظیمات مختلف دوربین، مانند نوردهی متقابل (تاثیر تغییر در مقادیر دیافراگم و سرعت شاتر بر روی یکدیگر و بر نور عکس) نیز به دست می‌آورند. این درک بر ظاهر نهایی تصاویر و توانایی آنها در تنظیم موثر مقادیر نورسنجی برای دستیابی به نتایج دلخواه تأثیر می‌گذارد. حتا در کار با دوربین‌های آنالوگ، یاد می‌گیرید که چگونه نورسنج دستی را بخوانید و بفهمید و اینکه چگونه نورهای مختلف موجود در یک صحنه را تجزیه و تحلیل کرده تا تنظیمات نوردهی صحیح را برای عکاسی از آن انجام دهید.
خلاصه اینکه، اگر نمی‌خواهید حلقه‌های فیلم را یکی یکی هدر بدهید، قبل از گرفتن عکس‌ها، باید وقت زیادی برای یادگیری صرف کنید و در این راه کلاس عکاسی پیشرفته مدرسه آرتسنس می‌تواند انتخاب هوشمندانه‌ای باشد چرا که در این کلاس تکنیک‌های جذاب و پرکاردبردی که هم در عکاسی دیجیتال و هم در عکاسی با فیلم استفاده می‌شوند را به‌خوبی یاد می‌گیرید.
استفاده از مزایای عکاسی با فیلم در کار با دوربین دیجیتال
درس‌های آموخته شده از رویکرد عمدی و متفکرانه به مفاهیمی مانند ترکیب‌بندی و نوردهی در عکاسی با فیلم می‌تواند در عکاسی دیجیتال نیز اعمال شود. فقط اینکه، رسیدن به سطح بالایی از دقت و تمرکز در ترکیب بندی با دوربین‌های دیجیتال، ممکن است به تلاش و تغییر ذهنیت بیشتری در مقایسه با عکاسی آنالوگ نیاز داشته باشد. همانطور که بالاتر گفته شد، عکاسی آنالوگ به کاربران یاد می‌دهد که عجله خود را پایین بیاورند و این اتفاق تقریبن روی همه وجوه عکاسی شما تأثیر می‌گذارد. بنابراین، اگر بتوانید به خودتان بیاموزید که با دیجیتال هم به همین شکل عمل کرده و رویکرد مشابهی داشته باشید می‌توانید از مزایای آن بهره‌مند شوید.
اگر به دنبال یادگیری یا بهبود عکاسی خود هستید و نمی خواهید روی عکاسی آنالوگ سرمایه گذاری کنید، در زمان کار با دوربین دیجیتال هم مواردی وجود دارد که می‌توانید آنها را امتحان کنید؛ به عنوان مثال، در برنامه عکاسی بعدی خود، فرض کنید که تعداد محدودی فریم دارید. یا در مقابلِ میل نگاه کردن به عکس پس از ثبت آن، مقاومت کنید. می‌توانید قبل از فشار دادن دکمه شاتر برای ثبت عکس، به کل کادرتان دقت کنید. به‌علاوه، یاد بگیرید چگونه از نورسنج دستی به صورت مؤثر استفاده کنید و بفهمید چگونه نور یک صحنه را ارزیابی میکند و برای دستیابی به نورسنجی صحیح در همان اولین عکس تلاش کنید.
پس از عکاسی، عکس‌ها را به کامپیوتر منتقل کرده و زمانی را صرف فکر کردن در مورد این موضوع کنید که عملکردتان چگونه بوده و در کارتان چه چیزهایی را لازم است اصلاح کنید.
رعایت همه نکاتی که در بالا گفتیم کمک میکند شما عکاس بهتری باشید. عکس‌های بهتری بگیرید و در واکنش به هر سوژه یا در هر فضایی، بهتر عمل کنید. وقتی درک کاملی از مبانی عکاسی و جنبه‌های فنی این هنر داشته باشید، پس از آن می‌توانید تمرکزتان را بر خلاقیت بگذارید و به این شکل مسیرتان برای ارائه ایده‌های جدید و گرفتن عکس های منحصر به فرد باز می شود به علاوه اینکه اگر از عکاسی کسب درآمد می کنید، رعایت این اصول، کارایی شما را بیشتر کرده، بنابراین می‌توانید در ازای هر عکس پول بیشتری دریافت کنید، که این اصلن چیز بدی نیست.
ابزارها و اصول عکاسی آنالوگ
انواع دوربین‌های SLR، مدیوم و لارج فرمت در عکاسی آنالوگ استفاده می‌شوند و هر کدام مزایای خاصی را ارائه می‌دهند که بر بیان هنری ما تأثیر می گذارد. برای کسانی که هیچ آشنایی با عکاسی آنالوگ ندارند ما در این بخش از مقاله عکاسی آنالوگ می‌خواهیم همه چیز را از ابتدای مسیر عکاسی با فیلم آغاز کرده و با زبانی ساده پیش ببریم؛
در عکاسی آنالوگ، یک حلقه فیلم حساس به نور در دوربین قرار می‌گیرد سپس هنگامی که شاتر دوربین باز می‌شود فیلم در معرض نور قرار گرفته و تصویر بر روی آن ثبت می‌شود. بعد از این که نوردهی انجام و تصویر ثبت شد، عکاس حلقه فیلم را می‌چرخاند یا آن را جایگزین کرده تا دوربین آماده ثبت عکس بعدی شود. در بعضی از دوربین‌های آنالوگ بصورت دستی می‌توانید فیلم را به عقب و جلو بچرخانید و بر روی یک قسمت فیلم دوبار نوردهی انجام دهید یا به اصطلاح یک عکس دابل اکسپوژر ثبت کنید. وقتی یک حلقه فیلم کامل استفاده می‌شود از دوربین خارج شده و جهت ظاهر کردن به تاریکخانه برده می‌شود.
میلز در رابطه با تفاوت دیگری میان عکاسی دیجیتال و آنالوگ می‌گوید: « نکته مهمی که در مورد دوربین‌های دیجیتال وجود دارد این است که فرقی نمی‌کند دوربین‌تان کنون باشد یا نیکون. اصلا برند دوربین اهمیتی ندارد. نهایتن عکس‌هایشان شبیه به هم خواهد بود. اما در عکاسی آنالوگ، نحوه کار با دوربین‌ها و فیلم‌های مختلف کمی متفاوت بوده و نتیجه متفاوتی نیز به شما ارائه می‌دهند.»
بسیاری از عکاسان آنالوگ با دوربین‌های SLR، که با استفاده از آینه و منشور، نوردهی را انجام می‌دهد، کار می‌کنند. ساختار داخلی این دوربین‌ها به عکاس این امکان را می‌دهد که با نگاه کردن به منظره‌یاب(ویزور) بفهمد که چه تصویری در قاب ثبت خواهد شد. دوربین‌های SLR در شکل‌های مختلفی تولید شده‌اند؛ دوربین‌های ۳۵ میلی‌متری، مدیوم فرمت و لارج فرمت. منظور از این فرمت‌های متفاوت، اندازه فیزیکی حلقه فیلمی‌ست که در دوربین جای می‌گیرد. طبعن هرچه اندازه فیلم بزرگتر باشد، رزولوشن تصویری که ثبت میکند بیشتر است. نکته دیگر هم اینکه در فرمت‌های کوچکتر مانند ۳۵ میلی‌متر، دانه‌بندی(گرین) تصویر در عکس چاپ‌شده بیشتر به چشم می‌آید.
دوربین‌های دیجیتال در ابتدا بسیار گران هستند ولی بعد از خرید دوربین و لنز، دیگر هیچ هزینه اضافی بابت عکس‌هایی که می‌گیرید، ندارید. اما در عکاسی آنالوگ در نظر داشته باشید که نمی‌توانید به عنوان مثال از یک فیلم ۳۵ میلی‌متری در یک دوربین مدیوم فرمت استفاده کنید پس قبل از خرید دوربین یا فیلم، نوع عکسی که می‌خواهید بگیرید را در نظر داشته باشید و با توجه به آن تجهیزاتتان را تهیه کنید.
وقتی صحبت از فیلم می‌شود، چند مورد وجود دارد که باید آنها در نظر بگیرید. در عکاسی آنالوگ انواع مدل فیلم وجود دارد که استفاده از هر کدام از آنها بر دانه‌بندی(Grain)، کنتراست و تعادل رنگی تصویر تاثیر می‌گذارند.
امروزه شما دو مدل فیلم ۳۵ میلی‌متری و مدیوم فرمت ۱۲۰ می‌توانید تهیه کنید. احتمالن اسم فیلم ۲۲۰ را هم شنیده باشید. فیلم ۲۲۰ و ۱۲۰ هر دو مدیوم فرمت هستند اما در طول‌های متفاوت. با فیلم ۱۲۰ شما ۱۰ تا ۱۲ عکس می‌توانید بگیرد اما مقدار آن در فیلم ۲۲۰ بین ۲۲ تا ۲۴ عکس می‌باشد.
شما با دوربین آنالوگ، بصورت سیاه و سفید یا رنگی می‌توانید عکاسی کنید. ظاهر کردن فیلم سیاه و سفید راحت‌تر است اما فیلم رنگی به شما مجال می‌دهد تا با رنگ‌ها و سایه‌ها بیشتر بازی کنید. برندهای مختلف فیلم مانند کداک یا فوجی‌فیلم، می‌توانند کنتراست و اشباع رنگ (Saturation) متفاوتی به شما ارائه دهند. بنابراین چند برند مختلف را امتحان کنید تا ببینید کدام یک برای سبک هنری شما مناسب‌تر است.
به غیر از نوع قطع فیلم، شما باید بین فیلم نگاتیو و پوزیتیو هم انتخاب کنید.نگاتیو یک تصویر برعکس از سوژه شما می‌گیرد که امکان چاپ راحت‌تر عکس را در تاریکخانه فراهم میکند و فیلم پوزیتیو یک تصویر مستقیم(برعکس نشده) از سوژه شما را روی یک سطح شفاف ایجاد میکند. یکی دیگر از تفاوت‌های بزرگ فیلم رنگی نگاتیو و پوزیتیو دامنه یا گستره نوردهی آنهاست. در نظر داشته باشید که هر نوع فیلم از این نظر پارامترها و ویژگی‌های متفاوتی دارد.
فیلم پوزیتیو میزان بیشتری رنگ و سچوریشن دارد. همچنین چون به‌راحتی نمایش داده می‌شود بیشتر استفاده آن در دوربین‌های فیلمبرداری آنالوگ می‌باشد. فیلم نگاتیو انعطاف‌پذیر است اما اگر تنظیمات دوربین‌تان اشتباه باشد تونالیته‌ها در آن ناخواسته عوض می‌شود. فیلم سیاه و سفید ارزان‌تر از فیلم رنگی است و می‌توان آن را به‌راحتی در خانه ظاهر کرد. به یاد داشته باشید، قبل از اینکه فیلم ظاهر شود، هنوز به نور حساس است. بنابراین عکاس باید در حین ظاهر کردن فیلم، مراقبِ خطر نشت نور یا قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور باشد.
آشنایی با فرمت‌های مختلف فیلم در عکاسی آنالوگ
در دنیای عکاسی آنالوگ، فرمت‌های فیلم، مانند بوم‌هایی هستند که تصاویر ما بر روی آنها شکل می‌گیرند. در ادامه این مقاله بیایید به انواع و اندازه‌های مختلف فیلم‌هایی که بیش از یک قرن است دنیایمان را ثبت و ماندگار کرده‌اند بپردازیم؛ هر فرمت فیلم ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارد که بر تصمیمات هنری عکاسان تأثیر می‌گذارد. فیلم ۳۵ میلی‌متری، که احتمالن شناخته‌شده‌ترین فرمت است، به دلیل سهولت استفاده و انعطاف‌پذیری‌اش شهرت دارد. این فرمت نیازهای عکاسان آماتور و حرفه‌ای را برآورده میکند.
ابعاد جمع‌وجور دوربین‌های ۳۵ میلی‌متری باعث شده این فرمت به یک انتخاب محبوب برای عکاسی خیابانی و عکاسی خبری تبدیل شود، جایی که سبکی و سرعت فاکتور مهمی است.
فیلم‌های مدیوم فرمت با افزایش اندازه نگاتیو، جزییات بیشتری را ثبت می‌کنند و امکان چاپ‌های بزرگتر بدون افت کیفیت را فراهم می‌کنند. این فیلم‌ها برای عکاسی پرتره و مد مناسب هستند، جایی که جزئیات در آن اهمیت دارد. عکاسان مدیوم فرمت اغلب توانایی این فرمت فیلم در نمایش تونالیته و عمق به شیوه‌ای که فرمت‌های کوچکتر نمی‌توانند را ستایش می‌کنند.
فیلم لارج فرمت حتا فراتر از این رفته و معیاری برای کیفیت تصویر در دنیای عکاسی آنالوگ می‌سازد. عکاسان از فیلم‌های ۴×۵ اینچی یا ۸×۱۰ اینچی به خاطر دقت و جزئیاتی که می‌توانند در عکس‌هایشان ثبت کنند، استفاده می‌کنند. این فرمت برای عکاسی طبیعت و عکاسی معماری که در آن دقت اهمیت دارد، ایده‌آل است.
تنظیمات دوربین برای عکاسی با فیلم
رسیدن به نوردهی مناسب با ایجاد تعادل میان دیافراگم، سرعت شاتر و حساسیت صفحه فیلم به دست می‌آید و درک اینکه چگونه این عناصر برای دستیابی به جلوه بصری مورد نظر با هم کار می‌کنند، بسیار مهم است پس در نتیجه استفاده صحیح از مثلث نوردهی در عکاسی آنالوگ یک اصل ضروری به حساب می‌آید چون اینجا همه چیز دستی است. همچنین در نظر داشته باشید که حساسیت فیلم یا صفحه حساس به نور در دوربین آنالوگ بستگی به نوع فیلمی که استفاده می‌کنید دارد. غرق شدن در عکاسی آنالوگ مهارت ما را در تنظیمات دستی بالا می‌برد. برخلاف دوربین‌های دیجیتال که انواع تنظیمات خودکار را دارند، دوربین‌های آنالوگ نیاز به انجام تنظیمات بصورت دستی دارند. ما مجبوریم که یاد بگیریم دیافراگم، سرعت شاتر و فوکوس را به‌صورت دستی تنظیم کنیم، فرآیندی که فهم ما از نور و ترکیب‌بندی را بهبود می‌بخشد. این توجه به جزئیات در عکاسی آنالوگ است که آن را از عکاسی دیجیتال متمایز میکند. در دوران صفحه‌های لمسی و دیجیتالی، روش آنالوگ چالشی جذاب است که ما را به بیشتر دقت کردن وادار میکند.
اهمیت دقت و برنامه‌ریزی برای عکس‌ها در عکاسی آنالوگ
شما در عکاسی آنالوگ در هر حلقه فیلم تعداد محدودی فریم در اختیار دارید. پس برای مثال وقتی می‌خواهید عکاسی منظره انجام دهید همیشه چند حلقه فیلم اضافی همراه خود داشته باشید. همچنین ثبت و یادداشت کردن تنظیمات دوربین برای هر عکسی که می‌گیرید می‌تواند بسیار مفید باشد به این ترتیب وقتی بعد از ظاهر کردن به عکس‌هایتان نگاه می کنید، می‌توانید بفهمید که در زمان عکاسی چه کاری را درست یا اشتباه انجام داده‌اید.
با دوربین آنالوگ آزمون و خطا کنید
وقتی صحبت از عکاسی آنالوگ می‌شود، شما باید انتظار اینکه اشتباهات زیادی انجام دهید را داشته باشید. اما درک اینکه چگونه و چرا اشتباه کرده‌اید برایتان مفید خواهد بود. بنابراین، گاهی اوقات نتیجه اشتباهات خود را هم دوست خواهید داشت. جنکینس در این رابطه می‌گوید: «یکبار دوربینم خراب شده بود اما همچنان عکس می‌گرفت. من یک حلقه کامل فیلم را با آن عکس گرفتم اما دوربین همچنان تا ۴۰ عکس گرفت که بسیار عجیب بود. اتفاقی که افتاده بود این بود که زبانه‌ای که فیلم را درون دوربین می‌چرخاند خراب شده بود. بنابراین من روی یک قسمت از حلقه فیلم حدود ۳۰ عکس گرفته بودم! خلاصه که اشتباهات عجیب در عکاسی آنالوگ بسیار اتفاق می‌افتد اما همین اشتباهات به شما کمک میکند یک اثر بسیار غیرمنتظره و منحصر به‌فرد را خلق کنید.»
عکس‌های آنالوگ نقایصی دارند که بسیاری از عکاسان دیجیتال، ساعت‌ها تلاش خود را برای اصلاح آن می‌گذارند. نقایصی مثل دانه‌دار بودن عکس، نشت نور و فوکوس نرم، شخصیتی خاص به هر فریم می‌بخشند. این ویژگی‌ها ممکن است در نگاه اول مخرب به نظر برسند اما در عین حال زیبایی‌شناسی خاص خود را هم دارند، جایی که دقت کمتر، شاید این پتانسیل را داشته باشد که خود به یک اثر هنری تبدیل شود.
زیبایی منحصر به فرد عکس‌های آنالوگ
عکس آنالوگ نمای ظاهری خاصی دارد که دوربین‌های دیجیتال نمی‌توانند آن را به‌درستی بازسازی کنند. دانه‌بندی فیلم (Grain) و نحوه نمایش رنگ‌ها دو جنبه از این زیبایی‌شناسی هستند. به عنوان مثال فیلم‌هایی مانند کداک و ایلفورد HP5 ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارند که بر روح و روایت یک عکس تأثیر بسیاری می‌گذارند. همچنین چیزی عمیق در خلق اثری وجود دارد که می‌تواند طول عمر بیشتری نسبت به خالق خود داشته باشد. عکس‌های آنالوگ تاریخچه‌ای از دوام طولانی دارند و کیفیت آنها به مراتب بیشتر از فایل‌های دیجیتال است که ممکن است دچار خرابی داده یا از رده خارج شدن فناوری شوند.
چگونه عکس‌های آنالوگی که ثبت‌کرده‌ایم را مشاهده کنیم؟
- ساخت تاریکخانه برای چاپ و ظهور عکس‌های آنالوگ
روش اولی که برای مشاهده تصاویری که بر روی فیلم ثبت‌کرده‌ایم وجود دارد این است که خودتان عکس‌هایتان را ظاهر کنید. وقتی صحبت از ظاهر کردن عکس می‌شود، ما از دوربین به تاریکخانه می‌رویم: این مرحله جایی است که فیلم‌ها جان می‌گیرند و تصاویر چاپ می‌شوند.همان جایی که جادو اتفاق می‌افتد؛ جایی که تصاویر پنهان را با یک فرآیند شیمیایی زنده می‌کنیم. در این فضا، عکاسان می‌توانند نتیجه کار را با دستان خود کنترل کنند؛ در این مرحله فرصت داریم که نتیجه کارمان را دستکاری کنیم و با تغییر زمان و دما در فرآیند ظاهر کردن، به افکت‌های عکاسی خاصی برسیم.در عکاسی آنالوگ، ما فقط یک عکس نمی‌گیریم؛ بلکه یک قطعه فیزیکی از تاریخ را خلق می‌کنیم. هر عکس یک شیء فیزیکی منحصر به فرد است، با بافت، ویژگی‌ها و نواقص خاص خود. در این دنیای دیجیتال، جنبه فیزیکی و قابل لمس بودن فرآیند عکاسی است که ما را وسوسه میکند که به عکاسی با فیلم بازگردیم.
بعد از اینکه یک حلقه فیلم کاملن استفاده شد باید آن را ظاهر کنید. یک روش این است که فیلم را به یک لابراتوار عکس بدهید. قبلن تعداد زیادی لابراتوار وجود داشت، اما با ظهور و فراگیر شدن عکاسی دیجیتال، حالا این امر به یک تخصص تبدیل شده است. شما می‌توانید عکس ظاهر شده را در اندازه‌های کوچک یا بزرگ و یا فقط بصورت نسخه دیجیتالی آن، سفارش دهید. روش استفاده از نسخه دیجیتال عکس‌های آنالوگ می‌تواند در وقت شما صرفه‌جویی کند و تصاویری با کیفیت بالا را برای ویرایش در نرم‌افزارهای دیجیتال در اختیار شما قرار دهد.ظاهر کردن فیلم نیاز به دقت و رعایت فرایندهای شیمیایی خاص دارد. ما فیلم را در یک سری از محلول‌ها غوطه‌ور می‌کنیم مثل محلول ظاهرکننده، محلول استاپ و فیکس‌کننده که هرکدام نقش خاص خود را در ظهورعکس دارند.
عمل چاپ در تاریکخانه شامل تاباندن نگاتیو بر روی کاغذ عکاسی و دستکاری آن برای رسیدن به نتایج دلخواه است. در حین این کار انواع تغییرات را بر فیلم می‌توان اعمال کرد؛ به عنوان مثال: روشن کردن یک ناحیه از عکس یا افزایش نوردهی برای تاریک‌تر کردن بخش‌های خاص و یا کنترل کنتراست عکس. هر عکسی که چاپ می‌کنیم منحصر به فرد است. لذت مشاهده عکس که آرام آرام در تشت ظاهر می‌شود، بی‌نظیر است و تفاوت بزرگی با عکاسی دیجیتال و فوری دارد.
انتخاب کاغذ مناسب به‌اندازه خود فرآیند ظاهر کردن اهمیت دارد. کاغذها از براق تا مات متغیرند، و تفاوت‌شان در بافت و وزن بر ظاهر نهایی عکس چاپ شده تأثیر می‌گذارد.
برای برخی از فیلم‌ها، می‌توانید یک کیت ظاهرسازی با مواد شیمیایی مناسب سفارش دهید. همچنین، اگر یک زیرزمین تاریک یا یک اتاق بدون پنجره دارید، می‌توانید یک تاریکخانه را در خانه برای خود درست کنید. برای ساختن یک تاریکخانه، به یک فضای تاریک، یک چراغ مخصوص تاریکخانه، مواد شیمیایی مناسب، آب مقطر، داروی ظهور، داروی ثبوت، سینی و دستکش نیاز دارید. می‌توانید مواد شیمیایی و داروهای ظهور و ثبوت را از یک فروشگاه تخصصی عکاسی و یا حتا بصورت آنلاین خریداری کنید. برای ظاهرکردن باید فیلم را در سینی مخصوص این کار قرار دهید سپس مواد شیمیایی خود را مخلوط کنید و روی آن بریزید، آن را بشویید و سپس نگاتیوها را خشک کنید.
در ادامه با چند تا از تکنیک‌هایی که می‌توانید در تاریکخانه استفاده کنید آشنا می‌شویم:
• داجینگ و برنینگ: در این تکنیک ما به انتخاب خود مناطقی از عکس را روشن‌تر یا تاریک‌تر می‌کنیم تا ترکیب‌بندی و جزئیات آن قسمت‌ها را بهتر مشاهده کنیم.
• دستکاری شیمیایی: آزمون و خطا با مواد ظاهرکننده و داروها این امکان را به ما می‌دهد که تصویر نهایی را بیشتر شخصی‌سازی کنیم.
- چگونه عکس‌های آنالوگ را بصورت دیجیتالی ظاهر کنیم؟
روش ظاهرکردن فیزیکی عکس می‌تواند سرگرم‌کننده، جالب و حتا آموزنده باشد، اما اگر می‌خواهید علاوه بر ظاهر کردن، یک جلوه هنری خاص هم در عکس‌هایتان ایجاد کنید، برای رسیدن به آن باید آزمون و خطاهای زیادی انجام دهید. یک روش دیگر مشاهده عکس‌ها در عکاسی آنالوگ این است که فیلم گرفته شده را به یک عکس دیجیتال تبدیل کنید. برای اینکار می‌توانید با یک دوربین دیجیتال یا اسکنر و یا گوشی هوشمند یک عکس باکیفیت از نگاتیوتان بگیرید. سپس به وسیله نرم‌افزار Adobe Lightroom می‌توانید عکستان را ظاهر و ویرایش کنید. اگر مطمئن نیستید که در این پروسه چه‌کارهایی می‌بایست انجام دهید باید یادآوری کنیم که انجام این پروسه بصورت دقیق و کامل را می‌توانید در کلاس آموزش لایت‌روم مدرسه عکاسی آرتسنس یاد بگیرید اما برای شروع می‌توانید اینها را امتحان کنید:
ـ با استفاده از ابزار Adjustment Brush که عملکردی مشابه ابزار‌های تاریکخانه دارد می‌توانید عکستان را ظاهر و نوردهی و کنتراست آن را تنظیم کنید.
ـ سپس می‌توانید سوژه‌های اضافی را با استفاده از ابزار Brush پاک کنید و با Radial Gradients قسمت‌های خاصی از عکس را ویرایش کنید.
ـ همچنین با فوتوشاپ می‌توانید خراش یا غباری که ممکن است روی نگاتیوتان افتاده باشد را اصلاح کنید.
رنسانس عکاسی آنالوگ
عکاسی آنالوگ بار دیگر محبوبیت یافته و دل عکاسان کارکشته و علاقه‌مندان تازه‌وارد را به دست آورده است. این بازگشت تنها یک ترند زودگذر نیست، بلکه جنبشی است که ما عکاسان را دوباره به فرآیند فیزیکی و قابل لمس عکاسی متصل میکند، چیزی که در عکاسی دیجیتال شاید کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. امروزه انجمن‌های پرشور عکاسان آنالوگ در حال گسترش‌اند، زیرا افراد به دنبال رویکردی عملی‌تر و قابل لمس‌تر برای خلق تصاویر هستند.
علاوه بر این در سال‌های اخیر، استفاده از تکنیک‌های آنالوگ در میان عکاسان حرفه‌ای و علاقه‌مندان افزایش یافته است. بسیاری از این افراد، اصالت و حس فیزیکی کار با فیلم را از دلایل اصلی این گرایش می‌دانند. فیلم‌های آنالوگ با بافت‌های دانه‌دار و گستره دینامیکی منحصربهفرد خود، پیوند ما را با دوران گذشته عکاسی برقرار می‌کنند؛ ویژگی‌هایی که فیلترهای دیجیتال تنها می‌توانند از آن تقلید کنند.
برندهای معتبری همچون کداک و فوجی‌فیلم دوباره تولید فیلم‌های عکاسی خود را گسترش داده‌اند و با کمپین‌های تبلیغاتی بزرگ، زیبایی کلاسیک عکاسی آنالوگ را ستایش می‌کنند.عکاسان مد و هنری برای متمایز شدن در بازار اشباع‌شده دیجیتال، به زیبایی خاص فیلم‌های آنالوگ روی آورده‌اند.
مجلات و نشریات بیشتر از قبل از عکس‌های گرفته‌شده با فیلم استفاده می‌کنند و جذابیت خام و واقعی عکس آنالوگ را به رسمیت می‌شناسند. حتا صنعت سینما نیز به دوران آنالوگ ادای احترام میکند؛ بسیاری از کارگردانان برای ثبت زیبایی‌های خاص آنالوگ، ترجیح می‌دهند روی نگاتیو فیلمبرداری کنند؛ به عنوان مثال بخش‌هایی از فیلم‌هایی مانند لالالند و قسمت‌های اخیر مجموعه جنگ ستارگان روی فیلم ضبط شده‌اند که نشان‌دهنده تداوم علاقه به این مدیوم است.
انجمن‌های عکاسی و نوستالژی کار با دوربین آنالوگ
عکاسی آنالوگ هنوزجامعه‌ای پرشور از علاقه‌مندان خود را دارد. تجربه مشترک عکاسی با فیلم و ظاهر کردن عکس‌ها می‌تواند دوستی‌هایی بسازد که در جایی دیگر پیدا نمی‌کنید. همچنین، عمل گرفتن عکس با فیلم دارای نوعی نوستالژی است، یک کیفیت جذاب که عکاسان مدرن را با پیشگامان این هنر پیوند می‌دهد.
ظهور عکاسی هیبریدی در دوران معاصر
عکاسی هیبریدی، که ترکیبی از عکاسی آنالوگ و ویرایش دیجیتال می‌باشد، روزبه‌روز درحال محبوب‌ترشدن است. این روش مزایای هر دو دنیای آنالوگ و دیجیتال را با هم ترکیب میکند؛ عکاسان می‌توانند حس ارگانیک و طبیعی فیلم را در آثار خود حفظ کنند و در عین حال از امکانات پردازش دیجیتال هم بهره ببرند. بخش‌هایی از این فرآیندها عبارتند از:
- آزمایش با فیلم‌های مختلف و تکنیک‌های ظهور و رتوش دیجیتال
- ادغام عکس‌های آنالوگ در پروسه کار عکاسی دیجیتال
- پروژه‌های مشترکی که مرزهای میان عکاسی آنالوگ و دیجیتال را از میان برمی‌دارند
رنسانس عکاسی آنالوگ گواهی بر ماندگاری و جذابیت همیشگی فیلم است. این جنبش ما را به صبورانه‌تر کار کردن، اندیشیدن درباره ترکیب‌بندی‌ها و لذت بردن از ویژگی‌های منحصربه‌فردی که تنها آنالوگ می‌تواند ارائه دهد، دعوت میکند.
ما شاهد جذابیت همیشگی عکاسی آنالوگ و بازگشت آن در دنیایی هستیم که دیجیتال بر آن تسلط دارد و با پذیرش تجربه‌ی فیزیکی و زیبایی خاص فیلم، به جامعه‌ای در حال رشد از عاشقان این هنر می‌پیوندیم.
جمع‌بندی نهایی
عکاسی آنالوگ به ما امکان بيان خلاقانه بیشتری می‌دهد. چه برای حرفه‌ای‌هایی که در زمینه مد و فشن عکاسی می‌کنند و چه برای علاقه‌مندانی که از روند آهسته و تأمل‌برانگیز عکاسی لذت می‌برند. این تنها یک حس نوستالژیک نیست؛ بلکه درباره کنکاش در یک فرایند آگاهانه است که دنیای عکاسی آنالوگ طلب میکند و نتایج شگفت‌انگیزی که ارائه می‌دهد. با ادامه کاوش در روش‌های ترکیبی آنالوگ و دیجیتال، ما در مدرسه عکاسی آرتسنس بسیار هیجان‌زده‌ایم که بخشی از این جنبش پویا باشیم که هم به ریشه‌های عکاسی احترام می‌گذارد و هم در حال نوآوری برای آینده است.
درست است که عکاسی آنالوگ به زمان و صبر نیاز دارد اما می‌تواند به شما کمک کند با عکس‌های خود ارتباط برقرار کنید و عکاسی را به روشی جدید یاد بگیرید. فرقی نمی‌کند که عکاسی مبتدی باشید یا حرفه‌ای، عکاسی آنالوگ شما را مجبور می کند تا بر مثلث نوردهی، تنظیمات دوربین و دید خلاقانه خود تسلط کامل پیدا کنید. اگر سرمایه ساخت یک تاریکخانه یا خرید دوربین آنالوگ ندارید، می‌توانید خرید یک دوربین چاپ فوری را امتحان کنید که به وسیله آن می شود با هزینه‌ای کمتر همچنان فیزیکی بودن عکاسی را تجربه کنید.