درباره دو اثر از رفیک آنادول Refik Anadol

همانطور که در مقاله درباره هنر معاصر آورده‌ایم، هنر در دوران اخیر بیش از هرزمان دیگری با علم و تکنولوژی گره‌خورده است. خاطرات ذوب شونده، اثر رفیک آنادول Refik Anadol هنرمند ترک تبار، دیدگاه جدیدی را در مورد وجود احتمال پیدایش برخورد تکنولوژی پیشرفته و هنر امروزی ارائه کرد. این پروژه که برنده جایزه «lumen prize » نیز شده است، بوسیله نمایش چندین پروژه در حوزه‌های مختلف علمی، فرایند گریزان بازیابی خاطرات را با بررسی مجموعه داده‌های مغزی به شکل هنرمندانه‌ای بازنمایی می‌کند.

فیلسوف آمریکایی جان دِوی می‌گوید«علم، معانی را پیدا و هنر، آنها را بیان می‌کند.» در واقع او با این گفته‌اش  تفاوت ظریفی  بین چیزی که به عنوان حالات اصلی ارتباطات در هر دو زمینه می‌بیند، ترسیم می‌کند. دراین پروژه نمایشی پرمعنا و پیچیده، رفیک آنادول آثار هنری تامل برانگیزی را به بیننده ارائه می‌دهد که پاسخی به تز دِوی خواهد بود.

خاطرات ذوب شده، که شامل نورپردازی به وسیله پروژکتور، نقاشی و مجسمه‌سازی دیجیتال Digital Sculpture می‌باشد به مخاطبان این امکان را می‌دهد تا تفسیرهای زیبایی‌شناختی از حرکات مغز انسان در حالی که به خاطراتش فکر می‌کند را مشاهده کنند.

هر اثربا استفاده از نتیجه آزمایشات این هنرمند با ابزارهای پیشرفته فناوری ارایه شده توسط آزمایشگاه « Neuroscape» در دانشگاه سانفرانسیسکو کالیفرنیا ،ساخته می شود. این آزمایشگاه یک مرکز علوم اعصاب با تمرکز بر ایجاد فناوری و تحقیقات علمی در مورد عملکرد مغز افراد سالم و ناتوان است. آنادول داده‌هایی را در مورد مکانیسمهای عصبی کنترل شناختی از EEG الکتروانسفالوگرام که تغییرات در فعالیت موج مغز را اندازه‌گیری می‌کند را جمع‌آوری  و سپس با تبدیل این مجموعه داده‌ها به شکل یک مجسمه دیجیتال ، اثر جذاب خود را خلق کرده است.درواقع در این اثر مخاطب واکنش‌های مغزی فردی را می‌بیند که درحال فکر کردن به خاطراتش است.

آنادول در فرآیند جمع‌آوری دادهها از پیکربندی پروتکل استاندارد « Enobio 32» که یک روند کاملن علمیست استفاده کرده است. در این مرحله از آزمایش شوندگان خواسته شد تا در طی فرآیند ضبط، بر یک خاطرات بلند‌مدت خاص تمرکز کنند. ضبط کنترل نیز برای شناسایی داده‌های اشتباه انجام شد تا بعد از آن با فیلتر شکاف تطبیقی و محدود کردن فرکانس، داده‌های مورد نیازجدا شود. آنادول می‌گوید برای تجزیه و تحلیل ما بر روی کانال بتا( 13 - 17 هرتز) و کانالهای تتا ( 3 - 7 هرتز) متمرکز شدیم و بر اساس آن نقاط فعالسازی مربوط به حافظه کوتاه‌مدت و بلندمدت را جدا می‌کنیم. انتخاب‌های ما گره‌هایی بود که برای هدایت پارامترهای نویز در یادآوری خاطرات نیز مورد استفاده قرار گرفتند.

رفیک آنادول «Refik Anadol» در پروژه مفهومی دیگرش با عنوان « اتاق ابدیت » یا «Infinity Room» اثری فراگیر از نور و صدا خلق کرده است. این چیدمان دیجیتال که بخشی از پروژه‌ای تحقیقاتی به نام «تجربه‌های فراگیر در فضا» است  در اتاقی مربع شکل اجرا شده و در آن ویدیو پروژکتورهای سه بعدی تصاویری شامل خطوط  و فرم‌ها در اشکال مختلف را بر روی دیوارهای این اتاق به وجود آورده و فضایی به ظاهر نامتناهی و ابدی را شکل داده‌اند. بیننده با حرکت و جا‌به‌جا شدن در اتاق باعث ایجاد تغییراتی در این خطوط سه بعدی می‌شود و مانند هر اثر هنری تعاملی دیگری که به قول مارسل دوشان این بینندگان هستند تصاویر را خلق می‌کنند به صورت فعال درشکل گیری و تغییرات این اثر عجیب شریک می‌گردد و حسی به مانند سفر به یک فضای غیرمادی را تجربه می‌کند. 

اتاق بینهایت از طریق تصویرسازی با ذرات و تجسم معماری، گذری دارد بر حس انسان نسبت به خود و آگاهی و هوشیاری وی در هنگامی‌که به یک محیط غیرمادی و مصنوعی پا می‌گذارد .

طیف‌های شکسته نور و تصاویرِ همواره در حال تغییر در اتاق 3.6 در 3.6 متری توسط چهار ویدیو پروژکتور تولید می‌شوند. این ویدیو پروژکتورهای لیزری مدرن، کیفیت تصویر و انعطاف‌پذیری لازم برای خلق یک تجربه فراگیر و عمیق را فراهم می‌کنند.

 

کریس فلینک مدیر اجرایی شرکت ساکوراکو که از برگزاری این رویداد پشتیبانی کرده است می‌گوید: اتاق بی‌نهایت آنادول یک تجربه الهام‌بخش و روشنگر است. در اینجا واقعیت‌های دیجیتال و فیزیکی در هم می‌آمیزند و بیشتر با آنچه که در اطرافتان می‌گذرد قرابت پیدا می‌کنید. این کنجکاوی و هوشیاری همان چیزی است که ما به دنبال سازماندهی و رشد آن هستیم. از این طریق، جهان را درک می‌کنید و به آنچه که در آن جریان دارد بیشتر واقف می‌شوید.