تا وقتی نمی خواستمش، همه چیز جای خودش بود
غم‌ها، شادی‌ها، آرزوها
مادامی که خواستم به دنیا دعوتش کنم، همه چیز بر سرم آوار شد
غم ها غم بودند، شادی ها غم بودند، و حتا آرزوها ....
شنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۱
نوشته الهام نوری هنرجوی مدرسه آرتسنس
تاثیر محیط، تجربیات و گذشته یک هنرمند را نمی‌توان بر محتوا و فرم اجرای آثار او نادیده گرفت. بخصوص هنرمندانی که تجربه زیستن در فضاهایی پر از تنش‌های سیاسی اجتماعی و فرهنگی داشته باشند به ندرت می‌توانند نقش این تجربه‌ها را در آثار خود نادیده بگیرند. ایوان ناوارو «Ivan Navarro» هنرمند شیلیایی متولد 1972، یکسال قبل از کودتای آگوستو پینوشه در سانتیگو به دنیا آمد. زندگی تحت حکومت دیکتاتوری و سیاست‌زده و سختی‌های ناشی از آن، چه در مفهوم آثار این هنرمند، چه در متریالی که برای کار خود استفاده می‌کند کاملن مشهود است. قطع برق در آن دوران، راهی برای کنترل شهروندان به حساب می‌آمد و به گفته خود ناوارا « تمام قطعاتی که من ساخته‌ام اشاره به کنترل فعالیت دارند و برق راهی برای کنترل افراد بود».
چهارشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۱
از سال ها پیش از انقلاب تا سال‌ها پس از آن، هنری که بیش از دیگر هنرها رشد کرد و قوام یافت و تناور شد و نسل‌نویی از هنرمندانش را پرورش داد، عکاسی بود. عکاسی نخست از رهگذر پاگیری و پیروزی انقلاب تولّدی نو و اهمیتی تازه یافت، و دو سال پس از آن، با آغاز جنگ بزرگی که بر سرِ مردم ما آوار شد، این عکاسی بود که بَرَنده بود، و سرعتِ بالندگی و آفرینندگی‌اش شتابی چنان یافت که گویی تجربه‌ی ده ساله را در یک سال و پختگیِ صد ساله رادرده سال کسب کرد
چهارشنبه ۱۷ اسفند ۱۴۰۱