بایگانی مقالات

شامل

تکه های گمشده
مجموعه عکسی از فاطمه طاهریان هنرجوی مدرسه آرتسنس

برای یافتنم در میان لحظه‌های طولانی انتظار جستجو کن،در میان آنانی که در حسرت دیروز ماندند و زمانی برای ماندن نداشتند،در میان آنانی که زلزله به زندگیشان زد و همه چیز نابود اگر نشد، نصفه نیمه شد، کمرنگ شد.در میان لبخندهایی که خشکید، جمع هایی که خاطره شد، نگاههایی که به در ماند.درمیان آنانی که خود را در رویا غرق کردند تا رفتن ها ، نبودن ها ، گسستن ها را نبینند، تا خود را دلخوش کنند به بودن‌هایی دور. پنج شنبه ۱ مهر ۱۴۰۰

 

زیبایی،آخرین پیروزی انسانیست که دیگر امیدی ندارد
درباره میلان کوندرا و آثارش

میلان کوندرا متولد چکسلواکی بوده و از سال 1975 مقیم فرانسه شده است. شاید برای معرفی او باید به همین یک خط بسنده کرد چرا که کوندرا ترجیح می‌دهد زندگی‌نامه‌ای نداشته باشد و بر این باور است که نویسنده باید از گفته «گوستاو فلوبر» پیروی کرده و « پشتِ اثرِ خود پنهان شود». او می‌گوید: «نویسنده خانه زندگانی‌اش را ویران می‌کند تا با سنگ‌های آن، خانه رمان خود را بسازد.» در رمان‌هایش نیز کمتر به زندگینامه‌ شخصیت‌هایش پرداخته و بیشتر اندیشه‌ها و احساسات آن‌‌ها را می‌کاود و معتقد است باید به هستیِ شخصیت‌ها راه یافت. یکشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۰

 

در میانه رویا و کابوس
درباره میونگ بوم کیم و آثارش

میونگ بوم کیم ، هنرمند کره‌ای متولد 1976 است و در رشته‌های مجسمه‌سازی، محیط‌زیست، نقاشی و طراحی تحصیل کرده و تاکنون نمایشگاه‌های زیادی را در اروپا، ایالت متحده و کره برگزار کرده است. کارهایش برگرفته از ارتباطش با اشیا اطراف خود و محیط‌زیست می‌باشد او می‌گوید: «تجربیات زندگی روزمره، الهام‌بخش آثار من است.» او به طور معمول از وسیله‌های ساده‌ای برای ارائه آثارش استفاده می‌کند که شاید همه‌ی ما روزمره بارها با آن‌ها مواجه می‌شویم: بادکنک، لامپ، درخت، صندلی، عصا، ماهی و.... جمعه ۲۶ شهریور ۱۴۰۰

 

خداحافظی فرانسوی
درباره چیدمانی از Tadao Cern

ما همیشه در حال رفتن هستیم، و جالبتر اینکه حتا هنگام ترک مکانها یا موقعیت‌های آزاردهنده نیز درگیر نوعی احساس ابتذال و پیش پا افتادگی می‌شویم. چیزی شبیه دلتنگی دم غروب. اما آیا این سنگینی گذرا مانع عبور انسان می‌شود یا او را بیشتر سوق می‌دهد به ترک کردن و گذشتن مداوم؟ چهارشنبه ۲۴ شهریور ۱۴۰۰

 

زندگی در هر قدم جنگ تازه ‌ایست
درباره فیلم حصارها

قوانین فیلم حصارها «Fences» که از دنزل واشینگتون هم در مقام کارگردان و هم به عنوان بازیگر بهره می‌گیرد از زندگی تبعیت می‌نماید، چنان‌که فیلم حتا بی مقدمه‌چینی شروع شده و ما را وارد زندگی شخصیتهایش می‌کند. همذات‌پنداری ناخودآگاه ما به عنوان مخاطبی که به قوانین کلیشه‌ای در سینما عادت کرده، ما را در راهی قرار می‌دهد که براساس اطلاعاتی که از قبل به ما نشان داده می‌شود سرنوشت زندگی شخصیتهای داستان را حدس بزنیم اما زندگی گاه مهربان و گاهی سنگدل‌تر از آن است که ما فکر می‌کنیم. پس همگام با شخصیت‌ها پیش می‌رویم و سعی می‌کنیم با هر اتفاقی که پیش می‌آید به بهترین نحو عکس‌العمل نشان دهیم اما زندگی همیشه ناقص بودن ما را در هر لحظه بدون هیچ قصد پلیدی یادآور می‌شود. دوشنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۰

 

درباره مجموعه پدران و دختران از نفیسه مطلق

نفسیه مطلق عکاس مستند و مدرس ارتباطات تا قبل از مهاجرتش به مالزی در سال ۲۰۰۴ و ادامه تحصیلش در مقطع دکترای رشته ارتباطات، در ایران در چندین روزنامه به عنوان عکاس خبرنگار مشغول به کار بود. در حال حاضر نیز در استانبول به سر می برد و استاد ارشد در دپارتمان رسانه‌های جدید در دانشگاه « Nisantasi» می‌باشد. در کنار فعالیت‌های آکادمیک‌اش،‌ همیشه به عنوان عکاس مستند نیز فعال بوده است؛‌ و عکس‌ها،‌ ویدیو‌ها و نوشته‌هایش در بسیاری از رسانه‌های بین المللی منتشر شده است. شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۰

 

در جهان خیال‌انگیز پوشیدنی‌ها
نگاهی به آثار گودا کوستر

گودا کوستر «‌‌‌Guda Koster» هنرمند هلندیست که تحت تاثیر تلفیقی ادبیات و فلسفه درفضایی بینارشته‌ای(مجسمه‌سازی، طراحی، نمایش و فشن) عمل می‌کند. او برخلاف تصور دیگر بسیاری از هنرمندان که فکر می‌کنند ادبیات که تنها در محتوا به کمک هنرشان می‌آید، برداشتی فرمی کرده و از مد، محتوایی پست‌مدرن تعریف می‌کند. تعریفی که با پیش‌زمینه‌ای تاریخی به انتقاد از روند روبه جلوی زندگی می‌پردازد. تعریفی که با پیش‌زمینه‌ای تاریخی به انتقاد از روند روبه جلوی زندگی می‌پردازد. بنظر می‌رسد او مابین نگاهی مینیمالیستی و یک رویکرد نمایشی‌تر، تعادلی برقرار کرده است. سه شنبه ۱۶ شهریور ۱۴۰۰

 

باید چیزی برای ادامه دادن پیدا کنی
درباره سریالWhen They See Us

مینی سریال «وقتی آن‌ها ما را می‌بینند»، ساخته ایوا دوورنی، در ۴ قسمت حدود یک ساعته، سرگذشت واقعی پنج نوجوان سیاه پوست منطقه هارلم نیویورک را نشان می‌دهد، کسانی که به پنج تایی‌های پارک مرکزی معروف شدند. این سریال با تلفیقی از ژانرهای مختلف، از تمامی ویژگی‌های یک مینی سریال استفاده می‌کند تا شبیه‌سازی چند ‌بعدی از داستانی واقعی و البته تلخ بسازد. آنقدر تلخ و دلهره‌آور که احساسات را لحظه‌ای جریحه‌دار نشده رها نمی‌کند. یکشنبه ۱۴ شهریور ۱۴۰۰

 

یک عاشقانه
درباره مجموعه «Experimental Relationship» از پیکسی لیائو

یی جون لیائوکه با نام پیکسی لیائو (pixy Liao) شناخته می شود، هنرمند چینی متولد ۱۹۷۹ شانگهای چین است که بیشتر بخاطر مجموعه‌ «Experimental Relationship» شناخته شده است. او در ابتدا به عنوان طراح گرافیک در شانگهای شروع به کار کرد ولی کار‌کردن به عنوان طراح گرافیک برای او راضی کننده نبود. او با دیدن فیلمآگراندیسمان مایکل آنجلو آنتونیونی تصمیم می‌گیرد عکاس شود و به دانشگاه ممفیس می‌رود جایی که در آن با مورو «Moro» آشنا می‌شود. جمعه ۱۲ شهریور ۱۴۰۰

 

عکس به ما چه می‌دهد، ما از عکس چه می‌گیریم
معرفی کتاب عکس و دیدن عکس

یوریک کریم‌مسیحی، نویسنده و عکاس و منتقد هنری، در سال 1343 در تهران متولد شد. او در حوزه‌های گوناگون هنری از جمله داستان‌نویسی، عکاسی و طراحی گرافیک فعالیت کرده و صاحب آثار داستانی همچون «طبقه‌ی همکف»، « نَفَسِ عمیق »، « صد میدان » و همچنین مجموعه جستارهای: « شب سپیده می‌زند»، «در جهت عکس»، « عکس و دیدن عکس»، « نگاهم کن! خیالم کن!» و« اول شخص مفرد » است. چهارشنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۰

 

« Trompe L’oeil» ؛ چالشی جذاب با واقعیت
درباره دیلان مارتینز و کارهایش

دیلان مارتینز هنرمند شیشه‌گر،بیشتر کارهایش را با الهام از طبیعت و علم خلق می‌کند، همانطور که «surge» را با الهام از حرکات سیالی که در طبیعت مشاهده میشوند ساخته است. شنبه ۶ شهریور ۱۴۰۰

 

زندگی در سایه‌ها
درباره عکسی از ژوزف کودلکا

اگر این تصویر صحنه‌ای از فیلم‌های هیچکاک بود، منتظر می‌ماندیم تا با اتفاقی شاید طنزگونه هویت سایه آشکار و داستان با عاقبتی خوش تمام شود. اما این تصویر عکسی است از کودلکا، عکاس چک - فرانسوی که بی‌جهت نیست اگر او را ثبت‌کننده تلخی‌ها یا به قولی از مایک هارتلی مرد «سرزمینهای تاریک» بخوانیم. جمعه ۵ شهریور ۱۴۰۰

 

روایت با خیال‌پردازی آغاز می‌شود
درباره میترا تبریزیان و آثارش

دغدغه‌های تبریزیان برای عکاسی را شاید بتوان ناشی از مهاجرت به مکانی غیر از محل تولدش دانست. دنیای عکاسی او پر از بیگانگی، تنهایی و تبعیض است. تصاویرش آینه زندگی و دغدغه‌های اطرافیانش است، او هر چه را که خاطر آن‌ها را مکدر می‌سازد به درون کادر عکس خود می‌برد. تبریزیان نمی‌خواهد کار عجیب و غریبی بکند، او تمایلی به مستندهای اجتماعی یا ژورنالیستی ندارد، تصاویرش از موضوعات بزرگ ساخته نشده‌اند و برای خلق آن‌ها از نابازیگران استفاده کرده و عکسهایش را صحنه‌پردازی می‌کند. موضوعات کارش شاید به ظاهر کوچک باشند، اما رویکردهایی بزرگ دارند. عکسهای او هیچ وجه شاعرانه‌ای ندارد، اما دیدن تصاویرش ما را به دنیایی از رویا می‌برد رویایی از آنچه که بر مردمان درون عکس گذشته است. سه شنبه ۲ شهریور ۱۴۰۰